NARZĄDY ZMYSŁÓW
NARZĄDY ZMYSŁÓW
Rys. 83. Gałka oczna II
I. m. prosty boczny; 2. plamka żółta; 3. biegun tylny: -4. pochewka zewnętrzna n. wzrokowego; 5. n. wzrokowy: 6. plamka ślepa: 7. twardówka: 8. naczyniówka: 9. siatkówka: 10. m. prosty przyśrodkowy; 11. obwódka rzęskowa; 12. komora tylna gałki ocznej, ciecz wodnista; 13. rogówka: 14. tęczówka; 15. komora przednia gałki ocznej, ciecz wodnista: 16. biegun przedni gałki ocznej: 17. kąt tęczów kow o-rogów kow y; 18. rąbek zębaty: 19. m. rzęskowy: 20. obwódka rzęskowa: 21. m. zwieracz źrenicy; 22. soczew ka: 23. ciałko rzęskowe: 24. tarcza n. wzrokowego
Narząd słuchu - ucho
Jcho (ianris) człowieka składa się z ucha zewnętrznego, które stanowią małżowina uszna i przewód słuchowy zewnętrzny; ucha środkowego, zbudowanego z jamy bębenkowej, młoteczka, kowadełka, strzcmiączka i trąbki Eustachiusza, oraz ucha wewnętrznego, w którym występują: trzy kanały półkoliste, ślimak i przedsionek.
Małżowina uszna (auricula) służy do lokalizacji źródła dźwięku oraz skupiania lal dźw iękowych.
Przewód słuchowy zewnętrzny (meaius acusticus) przekazuje, wzmacnia i ukierunkowuje drgania fali dźwiękowej na błonę bębenkową. Przew ód wysłany jest urzęsionym naskórkiem, zawierającym gruczoły łojowe i w oskow inowe, których wydzielina tworzy warstwę ochronną.
Błona bębenkowa [membrana tympanica), elastyczna i cienka, zbudowana jest z tkanki łącznej, a w ruch wprawiają ją fale głosowe.
Kosteczki słuchowe: młoteczek [mallcns), kowadełko (incus) i strze-
miączko (stapes) połączone są między sobą stawowo, stanowią pomost między błoną bębenkową a uchem wewnętrznym. Drgania / błony bębenkowej przenoszone są na kosteczki, których rola polega na wzmacnianiu fali dźwiękowej oraz regulowaniu właściwości akustycznych powietrza i ucha wewnętrznego.
Trąbka słuchowa (tuba amlitiva) to przewód łączący ucho środkowe / gardłem. Służy do wyrównania ciśnienia po obu stronach błony bębenkowej i zarazem zabezpiecza ucho środkowe przed skutkami zbyt silnych fal dźwię-kowych. C zęsty ruch połykania wyrównuje zaistniałe różnice ciśnień.
Ślimak (cochlea) to skręcony kanał, zawierający płyn zwany endolimfą. W ślimaku znajduje się narząd Cortiego, będący właściwym narządem słuchu. Na skutek drgania fal dźw iękowych pobudzana jest endolimfą, która drażni komórki nerwowe w narządzie Cortiego. a te z kolei przekazują impulsy do nerwu słuchow ego i za jego pośrednictwem do korowego ośrodka słuchu, gdzie powstaje wrażenie słuchowe. Kanały półkoliste zbudowane są z trzech rurkowatych przewodów, ustawionych w stosunku do siebie prostopadle w różnych płaszczyznach. Kanały te są właściwym narządem równowagi. Wypełnia je endolimfą, w której zanurzone są kryształki CaCOv W zależności od ułożenia ciała kamyczki pobudzają receptory równowagi w kanałach półkolistych. Receptory te przekazują impulsy za pośrednictwem nerwu słuchowego do korowych ośrodków koordynacji ruchowej, informując organizm o jego położeniu w przestrzeni. Wszystkie kanały półkoliste kończą się i zaczynają w przedsionku.
H
NARZĄDY ZMYSŁÓW