str0

ogół uznawanych wartości, utrwalonych zachowań i ich rezultatów dotyczących przymiotów ludzkiego ciała.

♦

Przedstawiony sposób rozumienia kultury z uwzględnieniem jej podziału na kulturę przedmiotową i podmiotową, a w obrębie tej drugiej na kulturę duchową i fizyczną nic jest ani jedyny, ani wolny od pewnych uproszczeń W istocie, każdy rodzaj kultury' ma swój wymiar duchowy (mówiący o tym. co warto, a czego nie warto robić), działaniowy (związany z realizacją uznawanych wartości) i materialny (w postaci określonych wytworów, warunkujących przekaz dorobku kultury z pokolenia na pokolenie). Na korzyść zaproponowanego podziału przemawia to, że jest on wyczerpujący, tzn. uwzględnia wszystkie możliwe motywy, przejawy i rezultaty aktywności człowieka, wynikające z jego niezadowolenia z tego, w co wyposażyła go natura. Wydaje się też, że nie ma żadnych uzasadnionych powodów do tego, aby poezję, jako wyraz sprzeciwi człowieka wobec prozy życia, zaliczać do kultury, zaś wyłączyć z niej wynalezienie samolotu jako przejaw' niezgody na to, że natura poskąpiła nam skrzydeł.

Z dokonanego podziału wynika również, żc kultura fizyczna, jako wyraz niezadowolenia człowieka z budowy, postawy, odporności, wydolności. sprawności czy urody własnego ciała, jest autentycznym, a nie jedynie metaforycznym składnikiem prawdziwej kultury Jeżeli tak, to związek kultury fizycznej z pozostałymi składnikami kultury rozumianej ogólnie można przedstawić następująco:

30