stylistyka1

?^iUCT «*• ‘*ł>Tni ***_

.. .uum prasy, którą bierze się do ręki

na kilka lub kilkanaście minut. Tekst tak. aby żadne spojrzenie czytelnika na A wzrok czytelnika, ślizgając przede wszystkim na wr^;-    __

stoua każdego z - '    szanse Otarci,

spiesząc.    - Dlatego właśnie trzeci m

początk, -v wyrażające główną myśl) jest tak poi.

wiedziach prasowych, reprezentujących - jak ktoś poi^j* V/.

turę pospieszną.    '^Ł

Mistrzem w konstruowaniu owych kłasyczn-* karskich jest (a przynajmniej był pod ’ ubiegłego wieku) KTT. Wicie jego W funkcjonalnego pisarstwa pr ■

Wzorowa wypowi trzeciego ts- •

V>'

iZr

>ric

^r<*w^w- *?

olejno pierwsze jóej. . (nic tylko: o czy miast, tylko dokumentują i rozasjająs^

^-rwszych. ;Mc oczywiście właśnie te pozostiu ,^/Wicdzi, stanowiącym o jej stylistycznej atrako-..arto zobaczyć, jak się to tobi. Sięgnijmy do ji

Gfwstr z diuhj i wypiszmy kolejno pierwsze zda

Mój felieton sprzed tygodnia pt. .Mława atakuje" wzbudnł tik rrsst oddźwięk. U l Nic pamiętam już, gdzie czytałem o pewnej nicwic3óci»T sepcc na Pacyfiku, która z racji swoich nagle odkrytych bogactw nawa nych, którymi zainteresował się amerykański kapitał, gwałtownieWP wszelkimi możłrwymi dobrodziejstwami kultury materialnej. {...1 Tihą» ryyka - której nic zmyślam, choć nie potrafię sobie przypomnieć. g“^w H przeczytałem - pokazuje pewną prawidłowość, [solcgającą na tym. ^K

wbrew przypuszczeniom nie wystarczy człowieka .ustawić" w nowoczesne i cywilizowane otoczenie i zaopatrzyć go w odpowiednie sprzęty, ab?

się nowoczesnym i cywilizowanym oraz nauczył się korzystać z dostarczonych mu dobrodziejstw. U.) Nic tak dawno Janusz Wiihdmi J tentowal na tych łamach nową książkę Andrzeja Wasilewskiego. f' literatura*, podkreślając szczególnie zawiną w nici»-

^to*, <ła

..onxe lat r.-> felietonów i artyk . prasowego.

, powiedź publicystyczna zbudow -60 typu, tak że pierwsze ich zdania    ’

odpowiadający szkieletowi trcśró~ mówiąc innymi słowy - *— każdego akapi*-mówt ^r"

**£?•*'»

'^gofj^³⁰^ ^,^17

'<V?

_MUtxe uchodzi za wyraz nowoczesności, będąc nailado-o^^^wstosłssh ru giurscse pewnego przesytu cywilizacyjnego oąnaef. ^y^dmego. na naszym gruncie karmi się wcale nic WS55 pfzesytcm. lecz przeciwnie produktami niedosytu. .^wSiepa rozjusza głównie rozziew pomiędzy wysiłkami zmie-(J ^j^fejconakma zasobu kulturalnego, stojącego do dyspozycji członka naszego społeczeństwa, a nonszalancją w dzie-^^^azacyjnych ( ! Autor r>a pewno ma rację. (...] Aliści przy książka Wasilewskiego. iak każdy utwór rozsądny, nie po-mrze bez pewnych rozterek I > Wasilewski, mówiąc o tym. że v r"« psytnitywny standard konsumpcji zbiorowej", lub ^ćując. aby kupowano kufle do budek z piwem, zakłada, ze konsuli) ps-j fcry budce odczuwa istotnie brak kufla i czuje się zdegradowa-je wprost z butelki

OsofWtłdjd dobrej roboty, ale.. Ale oczywiście właśnie ten tekst je aadijc się do gazety masowej. Mniej wyrobiony czytelnik miałby jfcfcCY choćby z zawikłaną składnią jego długich zdań.

Wygląd zewnętrzny wypowiedzi oddziaływa przede wszystkim na pdńitaJomość potencjalnego czytelnika. Sprzyja zamtcrcsowanru teks-»n łub je hamuje, ale nie wpływa na świadomy wybór lektury r tym stopniu co nagłówek, który jest oknent wystawowym wypowie-jawydnikowancj: informuje o towarze i zachęca do jego nabycia.

Mimo wszystkich zarzutów, jakie się stawia podziałowi wypowiedzi dncmikarskith na dwa główne rodzaje: informacyjny i publicystyczny, ac mamy wygodniejszego i bardziej rozpowszechnionego (i nic nic za-posiada. byśmy mieli mieć w najbliższej przyszłości). Podział ten zgodny jest i z intuicją opartą na zdrowym rozsądku, i co ważniejsze - z do-świadczeniem. Ostatecznie prasa zaspokaja powszechną ciekawość przede wszystkim dwojakiego rodzaju. Szukamy w dziennikach i cza-septmuch odpowiedzi na nurtujące nas pytania: Co się stało? i Co sobie inni ludzie o tym myślą (czn. jak inni poszczególne zjawiska widzą, oceniają, przeżywają, tłumaczą, wiążą ze sobą)?

Nagłówek, owo okno wystawowe wypowiedzi, powiruen obiecywać czytelnikowi, że tekst odpowie mu na jedno z tych pytań. Forma obietnicy zależy od tego. co się obiecuje, a raczej od tego, co się ma do zaoferowania odbiorcy. Czym innym będziemy go zachęcać, oferując mu wiadomość, czym innym, przedstawiając opinię.

Wiadomość ma możliwie szybko poinformować odbiorcę o tym. co. kto, gdzie, kiedy. jak. dlaczego i z jakim skutkiem zrobił. Tekst publicy-