techniki doboru parametrów ekspozycji(1)

TECHNIKI DOBORU PARAMETRÓW EKSPOZYCJI

Istotą badania rtg jest uzyskanie na zdjęciu jak największej ilości szczegółów anatomicznych, przy zachowaniu zasady ALARA.

W zależności o budowy aparatu rtg istnieją 4 techniki doboru parametrów ekspozycji.

S Technika trzypunktowa - z możliwością nastawiania kV, mA i czasu.

S Technika dwupunktowa - regulacja kV i mAs

S Technika jednopunktowa - technik radiolog dobiera odpowiednią przenikliwość promieniowania poprzez regulację napięcia na lampie (kV). Dobór wartości mA i czasu ekspozycji odbywa się w układzie automatyki współpracującej z mierzącymi dawkę promieniowania komorami jonizacyjnymi (detektorami) umieszczonymi ponad kasetą z filmem. Automatyczna regulacja przerywa ekspozycję, gdy osiągnięty zostaje określony stopień zaczernienia błony przez promieniowanie rentgenowskie przechodzące przez ciało pacjenta. Pozwala ona zmniejszyć konieczność powtórnego wykonywania zdjęć rentgenowskich oraz ograniczyć ilość pomyłek popełnianych przez ludzi przy doborze parametrów ekspozycji.

S Technika pełnej automatyki - dobór wszystkich parametrów odbywa się w pełni automatycznie. Układy automatyki reagują na sygnaty pochodzące z komór jonizacyjnych mierzących dawkę docierającą do błony fotograficznej, biorąc pod uwagę grubość i strukturę badanego obiektu, korygują wartości wysokiego napięcia otrzymywanego z generatora oraz optymalny czas ekspozycji.

Automatyczna regulacja ekspozycji odbywa się poprzez jedną, dwie lub trzy komory jonizacyjne o różnych kształtach (zwykle okrągłych). Najważniejszym czynnikiem wpływającym na wykonanie zdjęcia o właściwej jakości jest umieszczenie badanych części ciała dokładnie nad detektorami. Niewłaściwa pozycja prowadzi do niedostatecznego lub nadmiernego naświetlenia błony rentgenowskiej.

Obecnie w aparatach nowej generacji istnieje możliwość zaprogramowania optymalnych parametrów dla ponad 100 badań poszczególnych narządów z uwzględnieniem grubości pacjenta.