Test ścienny Pecji - badanie służące do wykrywania przykurczu stawy barkowego.
Badanemu poleca się przyjęcie pozycji siadu ugiętego tyłem (plecy przywierają do ściany), a następnie podniesienie ramion w gore. Jeśli nie jest on w stanie dotknąć płaszczyzny ściany, to kat zawarty między ramionami i ścianą określa stopień przykurczu
Test Thomasa - badanie wykrywające przykurcz zginaczy stawu biodrowego.
Badany !eżw na wznak i zgina maksymalnie udo. tak że kolano dotyka do brzucha. Jeżeli udo kończyny leżącej uniesie się, to istnieje przykurcz biodra. Kąt, jaki tworzy oś uda z powierzchnią, na której leży badany, określa wielkość przykurczu.
Test Patricka - badanie służące do wykrywania ograniczeń odwodzenia uda.
Badanie przeprowadza się w leżeniu tyłem. Badaną kończynę dolną układa się w lekkim zgięciu, odwiedzeniu oraz rotacji zewnętrznej. Pięta jest wsparta o kolano wyprostowanej nogi przeciwnej. Badający jedną ręką podtrzymuje nogę wyprostowaną poniżej kolca biodrowego przedniego górnego.
ahv nie Hnc^łn Hn rntarii miorlnirw a rlrnna raka nrnhuia Hncicna** kolano harłanai noni Ho noHłora
—~j ■<» ‘ ..... —• wy i - — -p-t ■ T —i t--'---j- “ • i*T' • •—j --—o- r•
Obrona mięśniowa lub ból w trakcie testu świadczą o zmianach chorobowych w stawie biodrowym lub krzyżowo-biod rowym.
jest palce-podłoga (Thomayera)
Służy do określenia globalnej możliwości wykonywania skłonu w przód w pł.strzałkowej.
Doh/rTW to ri irhomoćri kraooęłi ma i ctau/ńu/ hioHro\A/\/nh Rarlanomn nolaoa cip w\/konania ckłonii nrr\/ - ■ " ro----r — . - — •• - • ------- -- y -*• ---—1 r —---— —T -■ j i---/
wyprostowanych stawach kolanowych. Mierzy się odległość od opuszka trzeciego palca ręki do podłoża.
Test Otto-Wurma
Celem jest pomiar ruchomości odcinka piersiowego kręgosłupa. Znajdujemy TH1 i odmierza się 30 cm (do TH12) w pozycji stojącej w dół. Następnie wykonuje się max skłon tułowia w przód przy wyprostowanych stawach kolanowych. Jeżeli długość nie wzrośnie o 6-8efn , to świadczy o przykurczu mięśni przykręgosłupowych. ZL^ba*.
Test -Schobera ■
Pomiar ruchomości w odcinku piersiowo-lędźwiowym. Odległość oznaczana w pozycji wyprostowanej od punktu (w miejscu przecięcia się linii wyrostków kolczastych linią przechodząc5* przez kolce biodrowe tylne górne) lOcm w górę i 5 cm w dół w skłonie w przód powinna zwiększyć się o 6-8cm. Odmiana testu dla pacjentów nie mogących staćpozycja wyjściowa badanego to leżenie bokiem Badający znajduje wyrostki kolczaste L1-L5 , następnie poleca wykonanie skłonu tułowia w przód z
i<aHnnr.7oe:m/m ■7niPeipm ctau/ńw hinHrn\*n/nh i knlannwwr.h Hn nn^wril skiilnnpi OHctnn nnmieH-n/ I -1
J *“ V ®'T . i 'Wi«, •■-••JT • I • —j. Si!
L5 powinien zwiększyć się o 4"6cm , jeśli nie nastąpi zwiększenie świadczy to o nadmiernym napięciu mip<£ni nm/krpnnsłi ffiOWtfCh
Pozycja wyjściowa badanego leżenie bokiem. Badający wyszukuje palcami punkty kostne odpowiadające wyrostka kolczastym kręgów lędźwiowych L1-L5 następnie no!eca wykonanie ękłnn" tułowia w przód, z jednoczesnym zgięciem stawów biodrowych i kolanowych do pozycji skulonej. Odstęp mięzy punktami powinien się zwiększyć
Test Jandu
Ceł: zróżnicowanie dodatniego testu Thomasa Wykonanie: leżenie tyłem , kość krzyżowa na brzegu kozetki.
Bierne zgięcie kończyny nie testowanej w stawie biodrowym i kolanowym
a) uniesienie uda testowanego — przykurcz m. biodrowe- lędźwiowy
b) w pozycji j.w bierne zgięcie testowanego kolana daje także zgięcie biodrowe - przykurcz m. prosta uda
c) w pozycji j.w k testowana odwiedziona i w rotacji wew. Przy próbie przywiedzenia daje zgięcie w biodrze —przykurcz m napinacz powięzi szerokiej