TR
2

12.T.R.

1. Symptomatologia objawów dyzurycznych zależy od statusu hormonalnego kobiety, 2. ponieważ objawy dyzuryczne oraz nasilenie objawów nietrzymania moczu zwiększa się w fazie lutealnej cyklu płciowego czy też w sytuacji kiedy pacjentka stosująca cykliczny schemat HTZ przyjmuje wstawkę gestagenową.

Co jest prawdziwe?

A.    Oba zdania są prawdziwe i istnieje między nimi związek przyczynowo skutkowy.

B.    Oba zdania sąprawdziwe ale nie ma między nimi związku przyczynowo-skutkowego.

C.    Pierwsze zdanie jest prawdziwe a drugie nie

D.    Oba twierdzenia są nieprawdziwe.

H.    Pierwsze zdanie jest nieprawdziwe a drugie jest prawdziwe.

Cykliczne zmiany stężeń hormonów sterydowych w cyklu płciowym u kobiety powodują istotne zmiany w symptomatologii objawów dyzurycznych. W badaniach urodynamicznych wykazano zwiększoną funkcjonalną długość cewki moczowej u nieródek w fazie okołoowulacyjnej cyklu płciowego. Z kolei badania przeprowadzone na grupie kobiet premenopauzalnych wykazały, że prawie 40% pacjentek uskarża się na nasilenie objawów dyzurycznych w okresie poprzedzającym krwawienie miesięczne. Interesującym spostrzeżeniem jest także fakt nasilenia objawów niestabilności mięśnia wypieracza w fazie lutealnej cyklu, co najprawdopodobniej spowodowane jest zwiększonym stężeniem progesteronu w tym okresie. Bardzo wysokie stężenia tego hormonu w okresie ciąży są również, obok oczywistego wzrostu ciśnienia śródbrzusznego, przyczyną zaburzeń dyzurycznych u ciężarnych. Istotnie statystycznie częstsze występowanie objawów niestabilności wypieracza pr/.ed porodem, w stosunku do objawów po porodzie, jest dodatkowym potwierdzeniem udziału progesteronu w mediowaniu objawów niestabilności. Ponadto z badań doświadczalnych jednoznacznie wynika, że progesteron antagonizuje hamujący wpływ estradiolu na kurczliwość mięśnia wypieracza pęcherza moczowego. U kobiet przyjmujących hormonalną terapię zastępczą w sposób cykliczny wykazano, że dodanie progestagenu nasila objawy nietrzymania moczu oraz parć naglących, podczas gdy sam estrogen takich objawów nie powoduje. W badaniach epidemiologicznych wielokrotnie podnoszono fakt istotnego udziału niedoborów hormonalnych w etiopatogenezie różnych objawów dyzurycznych, ponieważ gwałtowne nasilenie objawów następowało w okresie menopauzy. Niemal połowa pacjentek po menopauzie uskarża się na wysiłkowe nietrzymanie moczu, zaś około 20% cierpi na naglącą formę nietrzymania. Niedobory hormonalne mogą również wpływać na trudności z prawidłowym trzymaniem moczu u kobiet młodszych. Hypoestrogenizm towarzyszący jadło wstrętowi psychicznemu nasilał objawy dyzuryczne u tych pacjentek i wpływał istotnie na jakość ich życia. U pacjentek z zespołem Stcina-Leventhala, gdzie również mamy do czynienia z zaburzeniami endokrynnymi, stwierdzono występowanie objawów dyzurycznych związanych z nieprawidłową czynnością zwieracza

Prawidłowa odpowiedź A.

Pytanie trudne - trzeci stopień taksonomii wg Blooma.

Źródło

I.    Nietrzymanie moczu u kobiet. Diagnostyka i leczenie. Red. Tomasz Rcchberger, Jerzy

Jakowicki. BiFolium Lublin 2001

2. Tomasz Rechberger. Nietrzymanie moczu u kobiet - problem medyczny, społeczny i

socjalny, {w} Diagnostyka i terapia wieku mcnopauzalnego . Red. Tomasz Pertyński.

Urban& Partner,Wrocław 2004; 41-63.