Uczciwek058

Układ składa się z:

•    V woltomierza o rezystancji wewnętrznej nie mniejszej niż 100 kQ;

•    R opornika o rezystancji 1000 Q, modelującego rezystancję ciała człowieka;

•    S elektrod (2 szt.) stykających się ze stanowiskiem około 200 cm" i dociskanych do podłoża siłą 200 N;

•    E elektrod (2 szt.) stykających się z przedmiotem P, z których każda ma powierzchnię styku z przedmiotem około 100 cm² i jest dociskana do przedmiotu siłą 50 N.

Podczas pomiaru napięcia dotykowego rażeniowego między przedmiotem a stanowiskiem, elektrody S powinno się umieścić na stanowisku w odległości poziomej l m od przedmiotu, w sposób pokazany na rys. 5a względnie 5c.

Napięcie dotykowe rażeniowe między przedmiotami powinno się mierzyć woltomierzem połączonym z opornikiem R i elektrodami E (rys. 5b).

Przy pomiarach napięć rażeniowych powinno się uwzględniać stan i rodzaj stanowiska oraz powierzchnię przedmiotu. Na stanowiskach o twardym podłożu i na powierzchniach przedmiotów pod elektrodami pomiarowymi powinno się umieścić warstwę przewodzącą, np. wilgotne płótno lub wióry metalowe.

Stanowiska oraz powierzchnie, które podczas eksploatacji mogą być stale lub dorywczo wilgotne albo mokre, powinno się przed pomiarem zmoczyć wodą. Nie wymaga się czyszczenia malowanych powierzchni przewodzących.

2.10. Ochrona przeciw przepięciow a (odgromowa)

2.10.1. Wiadomości ogólne

Wyładowania atmosferyczne mogą być poważnym zagrożeniem ludzi, budynków, urządzeń elektroenergetycznych i elektrycznych. Szczególnie niebezpieczne są bezpośrednie uderzenia pioruna w obiekty budowlane oraz w zasilające je napowietrzne linie elektroenergetyczne.

Niebezpieczeństwo to wyraża wskaźnik zagrożenia piorunowego W, który uwzględnia:

•    liczbą ludzi mogących znaleźć się w rozpatrywanym budynku,

•    położenie obiektu (obiekt wolno stojący czy usytuowany w zabudowie zwartej),

•    gęstość powierzchniową wyładowań piorunowych przypadającą na 1 km² w danym rejonie kraju,

•    powierzchnię zajmowaną przez obiekt,

•    wysokość obiektu i długość poziomego obrysu obiektu,

•    przeznaczenie i wyposażenie obiektu,

•    konstrukcję i pokrycie dachu.

Wskaźnik należy obliczać wg załącznika 1 normy [22].

Ze wzglądu na wartość wskaźnika W ustalono trzy stopnie zagrożenia piomnowego:

•    stopień 1: W < 5 ■ 10°, zagrożenie małe, ochrona zbędna,

•    stopień 2: 5 • 10"⁵ < W < 10'\ zagrożenie średnie, ochrona zalecana,

•    stopień 3: W > 10⁴, zagrożenie duże, ochrona wymagana.

Do grupy obiektów nie wymagających ochrony odgromowej

należy zaliczyć:

•    budynki o wysokości nie przekraczającej 25 m, usytuowane w zwartej zabudowie miejskiej,

•    wszystkie obiekty, które znajdują się w strefie ochronnej obiektów sąsiadujących, z uwzględnieniem odpowiednich kątów ochronnych,

•    obiekty, których wskaźnik zagrożenia piorunowego W jest mniejszy od 5 ■ 10‘⁵.

Ochroną odgromową realizuje się przez wykonanie urządzenia piorunochronnego (instalacji piorunochronncj), którego celem jest przejmowanie i odprowadzanie prądu piołunowego do ziemi, jak również zabezpieczenie wnętrza obiektu od wtórnych skutków wyładowania piomnowego. Urządzenie to składa się ze zwodów, przewodów odprowadzających, przewodów uziemiających oraz uziomów.

Wymienione części urządzenia piorunochronnego mogą być naturalne lub sztuczne. Do części naturalnych zalicza się metalowe

91