VADEMEKUM NAUCZANIA ORTOGRAFII W KLASACH POCZĄTKOWYCH (11)

X^\ 2-^=CL p	S^s ur-b
^/t>=£' l=g	^5^ eui=ę,
100 ^ t ir ur« b	§J>y t=cha P^0^

Bardzo dobre wyniki daje poprawienie pracy w obecności ucznia. Po lekcji zostaje grupka dzieci, których prace nauczyciel sprawdził. Przy udziale każdego ucznia następuje korygowanie i wyjaśnianie błędów. Pamiętać należy, że świadomy wysiłek ucznia jest niezbędnym czynnikiem przy poprawianiu błędów i ma doniosłe znaczenie dla utrwalenia poprawności ortograficznej, lin ten wysiłek będzie większy, tym lepsze i trwalsze będą osiągnięcia.

Jeżeli nauczyciel sam poprawia błędy w pracy ucznia, pozbawia go wtedy samodzielności w pokonywaniu trudności. Zasadę samodzielności ucznia przy poprawianiu błędów można sformułować następująco: nauczyciel sygnalizuje istnienie błędu, uczeń szuka go i poprawia sam lub w razie potrzeby odwołuje się do pomocy nauczyciela czy też korzysta ze słownika ortograficznego. Wyraz żle napisany zamazuje i pisze nad nim poprawną formę. Dla utrwalenia poprawności zapisu wyrazu należy go jeszcze raz napisać pod pracą.

Konieczne jest wyeliminowanie z praktyki szkolnej sposobu sygnalizowania błędu przez kilkakrotne podkreślenie go czerwonym długopisem. Wyraz podkreślony zostaje wyróżniony wśród innych. Uczniowie z dobrą pamięcią wzrokową utrwalają sobie zniekształcony obraz graficzny wyrazu.

Dla nauczyciela błędy w pracach uczniów są kontrolą jego pracy, skuteczności stosowanych zabiegów metodycznych oraz materiałem do dalszej pracy nad wyrabianiem poprawności ortograficznej. Należy pamiętać również o tym, że nie można absorbować ucznia błędami jego kolegów, a więc nic należy uczniowi polecać wykonywania ćwiczeń, które nie są związane z jego błędami.

11