w009

Katastrofy spowodowane siłami natury i wywołane przez człowieka

Przykłady takich zdarzeń to katastrofa londyńskiego metra (Moorgate) w 1975 r., kiedy to zginęły 43 osoby, a 74 zostały ranne, lub zderzenie pociągu w szwedzkim mieście Stordsund w 1980 r., kiedy to śmierć poniosło 11 osób, a 40 odniosło poważne obrażenia. Wyjątkowo przerażająca, a zupełnie nietypowa była katastrofa pod Ufą w ZSRR w 1981 r., kiedy na torach biegnących w wykopie ziemnym mijały się dwa pociągi pasażerskie. Tym samym wykopem poprowadzono gazociąg i ulatniający się gaz wybuchł w momencie mijania się pociągów. Liczba poparzonych osób znacznie przekroczyła 1000.

Pociągi są też coraz częściej obiektami ataków terrorystycznych. Zdarzało się tak w Rosji, Sri Lance, Indiach, a 11 marca 2004 r. w Madrycie, gdzie na skutek kilku jednocześnie przeprowadzonych eksplozji w czterech pociągach zginęło ponad 190 pasażerów, a około 1200 odniosło rany.

Katastrofy lotnicze

W szeregu tragicznych zdarzeń o charakterze masowym ważne miejsce zajmują katastrofy lotnicze. W 80% przypadków zdarzają się one podczas startu lub lądowania samolotu i są przedmiotem zainteresowania medycyny katastrof ze względu na szanse udzielania pomocy.

Katastrofy w powietrzu kończą się z reguły śmiercią załogi i pasażerów, jak to było nad szkockim miasteczkiem Lockerbie w 1988 r., kiedy to na skutek aktu terroru zginęło 270 osób, lub w latach sześćdziesiątych w Polsce, gdy zbaczający z kursu samolot LOT-u uderzył w zbocze Policy i również nikt się nie uratował.

Katastrofa samolotu pasażerskiego lecącego zjakarty. Przekroczenie pasa startowego i uderzenie w ziemię. Przednia część samolotu została znacznie uszkodzona i strawiona przez pożar. Szczątki samolotu rozrzucone

Samolot lecący z Dhaka do Sylhe runął z wysokości 220 metrów po przekroczeniu linii pasa startowego podczas lądowania przy deszczowej i mglistej pogodzie

Żeby sobie wyobrazić, co może się stać podczas startu i lądowania, należy popatrzeć na samolot jak na bardzo duży autobus pędzący po pasie startowym z szybkością ponad 200 km/godz. i wiozący w skrzydłach wiele ton paliwa lotniczego.

Za „typową” katastrofę na lotnisku uważa się pożar samolotu w Manchesterze w 1985 r. Pożar został wzniecony na skutek wybuchu lewego silnika, od którego zapaliła się benzyna w uszkodzonym zbiorniku w momencie, kiedy samolot osiągał już szybkość 200 km/godz. Gwałtowny zwrot w prawo przy niesprzyjającym wietrze przeniósł pożar do kabiny pasażerskiej. Prawie natychmiast zginęło 48 pasażerów, głównie na skutek działania toksycznych gazów.

WVpadek ten spowodował wiele zmian w konstrukcji samolotów, dopracowano sposoby szybkiej ewakuacji z nich pasażerów oraz poprawiono planowanie zabezpieczenia lotnisk. Obecnie, na podstawie statystyk, przyjmuje się, że katastrofy samolotów na lotniskach powodują śmierć 25% osób znajdujących się na pokładzie, 15% poszkodowanych wymaga natychmiastowej pomocy medycznej, a 23% pomocy w drugiej i 37% w trzeciej kolejności. Jest więc jasne, że próby awaryjnych lądowań poza lotniskami wiążą się zwykle ze znacznie większymi stratami.

Katastrofy w transporcie wodnym

Z powodu trudności w udzielaniu odpowiednio szybkiej pomocy tragiczne skutki mają często katastrofy w transporcie wodnym. Wiąże się to zwłaszcza z problemem wyziębienia organizmu.

Katastrofa morska - tonący statek. Inny statek płynie na ratunek

W Bałtyku zimą do śmiertelnego wyziębienia może dojść w ciągu kilku minut. Ilustruje to dobrze przykład promu „Estonia”, który zatonął we wrześniu 1994 r., z którego uratowało się 137 osób, a 900 zginęło. Wcześniej, kiedy w połowie stycznia 1993 r. również na Bałtyku zatonął prom „Jan Heweliusz”, uratowali się tylko nieliczni członkowie załogi, którzy pełniąc wachtę, byli ubrani w odpowiednie kombinezony zapobiegające wyziębieniu.

Zupełnie inny charakter miała katastrofa morska, gdy w cieśninie Skagerrak w kwietniu 1990 r. wybuchł pożar na statku „Scandinavian Star”. Spośród uratowanych 324 osób tylko 30 doznało obrażeń. Ale 55 pasażerów znaleziono martwych na opuszczonym statku. Zginęli w pożarze na skutek braku tlenu, zatrucia tlenkiem węgla i cyjanowodorem, a niektórzy w płomieniach. Także i w tych wypadkach sprawne prowadzenie akcji ratunkowej w znacznej mierze zależy od pogody i dostępnego wyposażenia.

Katastrofy- budowlane

Kolejne zdarzenia mogące mieć charakter wypadków masowych, a nawet katastrof, to zawalenia budynków. Zdarza się, zwłaszcza w krajach o słabym nadzorze budowlanym, że przyczyną zawalenia jest wada konstrukcyjna lub wadliwy materiał. Inne przyczyny to wybuchy, a w niektórych rejonach świata trzęsienia ziemi.

9