Korzenie pietruszki są klinowate. Odmiany różnią się długością i grubością korzenia oraz stopniem jego zwężania się. Z kształtem korzenia wiążą się inne cechy użytkowe - im dłuższy i cieńszy korzeń ma odmiana, tym dłuższy jest okres wegetacji, lepiej się przechowuje, jest bardziej mrozoodpoma i bardziej aromatyczna. Różnice w długości okresu wegetacji między odmianami nie są duże. Cechą odmianową jest również skłonność do rozwidlania się korzeni.
Tabela 18
Charakterystyka wybranych odmian pietruszki
Odmiany |
Plenność* |
Długość korzenia* |
Barwa kory |
Barwa rdzenia |
Zimotrwałość* |
Przezna czenie |
Berlińska PNE |
8 |
6 |
b |
k |
5 |
P |
Cukrowa POL |
7 |
5 |
b |
b |
2 | |
Eagle |
7 |
7 |
b |
kb |
8 | |
Fakir |
6-7 |
6 |
b |
kb | ||
Lenka |
7 |
6 |
b |
6 |
P | |
Yistula |
7 |
7 |
kb |
8 |
P |
* Im wyższa cyfra (w skali 1-9), tym odmiana plenniejsza, o dłuższych korzeniach, lepiej zimu
jąca.
Oznaczenia: b - biała, kb — kremowobiała, p — do przechowywania.
Pierwsze liście selera są pojedyncze i trójklapowe, a następne trójkątne w zarysie, podwójnie pierzastozłożone, ciemnozielone, o gładkiej błyszczącej powierzchni. Seler ma palowy system korzeniowy, ale z dużą liczbą silnie wykształconych korzeni bocznych. Korzeń spichrzowy selera ma kształt w zarysie zbliżony do kulistego. Powstaje on przede wszystkim z części podliścieniowej łodygi. Część nadliścieniowa i korzeń właściwy mają najczęściej mały udział w tworzeniu korzenia spichrzowego. Jeżeli jednak duża część korzenia spichrzowego powstaje z korzenia właściwego, korzeń spichrzowy jest mało kształtny, ponieważ korzenie boczne są wtedy silnie rozwinięte i wyrastają mniej więcej od połowy wysokości części jadalnej selera.
Skórka korzenia jest żółtobrunatna lub brązowa. Na szczycie zgrubienia, które powstało z części nadliścieniowej, występują wyraźne blizny po opadłych liściach.
Wewnątrz korzeń jest biały lub lekko kremowy, niekiedy z rdzawymi lub fioletowymi przebarwieniami, często sparciały.
47