Warzywnictwo063

Cechy odmianowe

Cechą odmianową jest pokrój rośliny, który może być wzniesiony, a przy zgięciu liści do wnętrza filiżankowaty lub w różnym stopniu rozłożysty. Silne zagęszczenie roślin powoduje bardziej wzniesiony pokrój.

Liście eskarioli mogą być całobrzegie, ząbkowane albo piłkowane, ich kształt bywa wydłużony lub łopatkowaty, powierzchnia gładka lub w różnym stopniu pęcherzy-kowata.

Endywie mchowe mają blaszki liściowe przeważnie wydłużone, głęboko wycinane, faliste, o brzegu ząbkowanym i silnie kędzierzawym.

Zabarwienie blaszki liściowej obu botanicznych odmian endywii może być w różnych odcieniach zielone, żółtozielone lub żółte. Konsystencja blaszki liściowej jest delikatna, cienka i krucha albo gruba, mięsista i twarda.

PIETRUSZKA NACIOWA

Opis botaniczny

W pierwszym roku uprawy tworzy korzeń spichrzowy i rozetę liści. Korzeń spichrzowy jest silnie rozgałęziony, łykowaty i niejadalny. Liście są gładkie, błyszczące, głęboko ząbkowane. Rozeta dobrze wyrośniętej rośliny składa się z 40-100 liści. Blaszki liściowe mogą być gładkie lub fryzowane. Liście są aromatyczne i zawierają najwięcej witaminy C spośród wszystkich warzyw.

SELER NACIOWY

Opis botaniczny

W pierwszym roku uprawy seler naciowy wytwarza korzeń spichrzowy i rozetę liści. Częścią jadalną są ogonki liściowe spożywane po wybieleniu lub nie bielone. Ogonki nie bielone mają większą wartość biologiczną. Korzeń spichrzowy rośliny jest łykowaty, silnie rozgałęziony i niejadalny. Liście mogą mieć długość 30-70 cm, a ogonki 14-45 cm, ich grubość przy nasadzie wynosi 2-4 cm. Wnętrze ogonków jest wypełnione warstwą komórek parenchymatycznych i czasem parcieje.

Seler naciowy ze wszystkich warzyw baldaszkowatych wykazuje największą skłonność do pośpiechowatości. Pędy kwiatostanowe, kwiatostany i kwiaty są takie same jak u selera korzeniowego. Jest to roślina owadopylna.

63