> Naczyń tych jest więcej
> Są dłuższe, a krew płynie w nich szybciej i jest bardziej lepka.
Należy również odnotować wpływ rozgałęzień naczyń i sposobu przepływu krwi (warstwowy lub burzliwy) na wielkość oporu. Na przejściu z naczyń większych do mniejszych opór jest tym większy, im kąt rozwidlenia jest mniej ostry. Pod tym względem naczynia duże stawiają mniejszy opór, ponieważ rozwidlają się przeważnie pod kątem ostrym.
Niektóre prawa hemodynamiki.
Krew przepływ w naczyniach w sposób:
> Laminarny, warstwowy czyli osiowy. Oznacza to, że bardzo wolno płynie obwodowa warstwa osiowa,która bezpośrednio styka się ze ścianką naczyń. Z największą prędkością płyną erytrocyty zajmujące centralną część strumienia. Dzięki temu krew posiada pozornie mniejsza niż rzeczywista lepkość. Względna lepkość krwi poza ustrojem wynosi 5, a osoczowa 2. Ponieważ o ścianki naczyń trze tylko osocze, to lepkość krwi krążącej jest zbliżona do lepkości osoczowej i nazywa się lepkością dynamiczną.
> Burzliwy, wirowy czyli turbulentny. Zużywa się wówczas znacznie energia płynącej krwi, a zatem spada ciśnienie. Taki przepływ występuje tylko przy bardzo dużej prędkości strumienie lub w miejscu nagłej zmiany średnicy naczyń.
Hemodynamika to ogól warunków i praw, od których zależy krążenia krwi.
1. Natężenie przepływu w jednostce czasu = ciśnienie w naczyniu / opory naczynia. (Vt=P/R). Vt równa się pojemności minutowej serca zaś ciśnienie można zmierzyć. R można wyliczyć ze wzoru.
,(y^
2. Odwrotność oporu nosi nazwę przepływności i oznacza objętość krwi
- i Cj ■ ■
płynącej przez naczynia w ciągu 1 minuty pod wpływem różnicy ciśnień 0,133 kPa (1mm Hg).
3. Objętość krwi przepływającej w jednostce czasu przez poprzeczny przekrój wąskiej rury określa prawo Poiseuille’a, które mówi, ze natężenie przepływu krwi jest wprost proporcjonalne do różnicy ciśnień i do czwartej potęgi promienia, a odwrotnie proporcjonalne do długości naczynia i lepkości krwi. Zatem najważniejszym regulatorem szybkości przepływu jest ciśnienie krwi i średnica naczyń.