Zaburzenia cyklu miesiączkowego (5)

I

14.2.4.2. Wtórne bolesne miesiączkowanie

Wtórne bolesne miesiączkowanie występuje zwykle u kobiet pomiędzy 30. u 40. rokiem życia, u których stwierdza się występowanie procesów patologicznych toczących się w obrębie miednicy, takich jak: stany zapalne, mięśniaki macicy, endometrioza, zmiany w obrębie szyjki macicy oraz wady rozwojowe macicy i pochwy. W Odróżnieniu od pierwotnego bolesnego miesiączkowania dolegliwości bólowe zaczynają się już przed miesiączką, często w połowie drugiej fazy cyklu miesiączkowego. Bólom zlokalizowanym w obrębie pod-brzusźa~często~~TOwar^,zyseą-tlolegliwości zlokalizowane w okolicy krzyżowej. O rozpoznaniu decyduje wywiad, badanie ginekologiczne. ultrasonografia oraz ewentualnie histeroskopia i laparoskopia. Leczenie zależy od przyczyny wtórnego bolesnego miesiączkowania.

14.2.5. Brak miesiączki pochodzenia macicznego

Zespoły pierwotnego braku miesiączki pochodzenia macicznego zostały omówione w rozdziale poświęconym wadom rozwojowym narządów płciowych.

14.2.5.1. Zespół Ashermana

Mianem zespołu Ashermana określa się zarośnięcie jamy macicy z wtórnym brakiem miesiączki lub występowaniem skąpych i bolesnych krwawień, do którego najczęściej dochodzi po wyłyżeczkowa-niu macicy w połogu. O rozpoznaniu decyduje wywiad oraz badanie HSG lub histeroskopia. Leczenie polega na usunięciu zrostów w hi-steroskopii. Do odtworzonej jamy macicy na kilka miesięcy zakłada się wkładkę domacićzną.

14.3. Pierwotna niewydolność jajników

Alina Warenik-Szymankiewicz. Radosław' Słopień

Do zespołów pierwotnej niewydolności jajników zalicza się: dysge-nezje gonad, niedorozwój jajników (hipoplazję jajników ) i przedwczesne wygasanie czynności jajników.

i

*'V‘ k

14,3.1. Dysgeiiezje gonad

Dysgenezja gonad charaktery z uje mc Reńskim Iciiujy^cm.) picrwoi u.\j.n brakiem miesiąc/ki, Antkiem rozwoju wtórnych cecITpłciowych

uli.ul po/baw inny    Iow.

U |iOdłrrfcrrctlfirzcma leżą genetycznie uwarunkowane zaburzenia determinacji pici na drodze ilościowej lub jakościowej aberracji chromosomów płciowych lub zaburzenia w różnicowaniu płci w następstwie uszkodzenia gonad i gonocytów we wczesnym okresie /a ■ ^il 'Wym ¹Fra5 klinrzny^F^ct następstwem przede ws/ystkinTbia-ku wytwarzania estrogenów w dysgenetycznych gonadach. Wyróżnia się następujące postaci kliniczne:

•    czysta dysgenezja gonad z kariotypem 46XX:

•    czysta dysgenezja gonad z kariotypem 46XY (zespół Sweyera);

•    mieszana postać dysgenezji gonad:

•    zespół Turnera.

14.3.1.1. Czysta dysgenezja gonad z kariotypem 46XX

len rodzaj dysgenezji jest związany z zaburzeniami genów autoso-malnych biorących udział w różnicowaniu gonad. Przypadki rodzinnego występowania tego zespołu dotyczą dziedziczenia recęsywncgo związanego z chromosomem X lub są związane / transmisją autoso-maTrcfr^-—^{2 3}"⁴’"'    "

Do charakterystycznych cech klinicznych zespołu należą:

•    prawidłowy wzrost;

•    ,ty£budowy eunuchoidalny;

•    bruk rozwoju drugo- i trzeciorzędowych cech płciowych;

•    pierwotny brak miesiączki;

•    łącznotkmikowe pasma w miejscu jajników:

•    brak innych wad rozwojowych występujących w zespole Turnera.

Obraz kliniczny

Przerost łechtaczki lub rozwój trzeciorzędowych cech płciowych ³ u skazuje na obecność nowotworu hormonalnie ezynnego._

Ustalając rozpoznanie, analizuje się następujące elementy:

1

/ zespołem Turacra. ustala się na podstawie badania histopatologicznego jajników (brakgonocylów w preparacie).

2

•    objawy kliniczne;

•    badania hormonalne (wysokie stężenie gonadotropin, niskie stężenie estrogenów);

•    badanie ultrasonograficzne;

3

   badanie kariotypu.

4

Ostateczne rozpoznanie, które różnicuje czystą dysgenezję gonad