Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Zamościu
• wyznaczam} odległość, L„ punktu zaczepienia nici od kulki wy korzystulać skalę na wahadle i patrząc na kulkę pod takim katem. ab> obraz kulki w zwierciadle był dokładnie na wy sokości kulki;
• długość mci wyznaczamy ze wzoru
l
♦ T.
J
(1)
• obliczone wartości /, /apmyęiuy w Tabeli ł;
• odchylamy kulkę z nicią o kat około 5° i puszczamy;
• mierzymy sekundomierzem czas f, dla UH) pełnych wahań kulki uruchamiając sekundomierz w chwili, gdy kulka wychyli się maksymalnie od płożenia równowagi i zaczynają liczyć od zera.
• wy znaczamy przy spieszenie ziemskie g, korzy stajać zc wzoru:
T:
(2)
gdee T, jest okresem drgań wahadła równym czasowi /, określonemu dla 100 pełnych wahań ffcxlhełonemu przez 100, natomiast wskaźnik / we wzorze (1) oznacza numer kolejnego pomiaru.
• otrzymane wyniki obliczeń wpisujemy do Tabelki 1;
• wykonujemy co najmniej 5 pomiarów okresu T, przy różnych długościach i, nici. obliczamy dla nich wartości g, wykorzystując wzór (2) i wyniki zapisujemy w Tabeli 1;
Tabela l
Numer pomiaru |
d, Im] |
L, M |
/, ImJ |
T, w |
ft, [m-s-] |
———n Imf] |
Agr (m s 2\ |
1 2 3 / . |
m |
• wyznaczamy średnie przy spieszenie ziemskie g„ korzy stając ze wzoru:
| * j
g* = - = -(K.+^2+^3+- + ^)* (3)
gdzie n oznacza liczbę pomiarów;
• wyznaczamy Wad średniego przyśpieszenia ziemskiego ze wzoru;
~ J “ T Eir ) * (4)
V n 1 /«!
- obliczone wartości g„ i >r wstawiamy do Tabeli 1.
Dodatkowo obliczamy maksymalny błąd bezwzględny Aft jednego z wyznaczonych w Tabeli 1 przyśpieszenia ziemskiegog, korzystając z metody różniczki zupełnej. W metodzie tej wychodząc zc wzoru (2) otrzymujemy: