RnztJria/ III. Rozurf mmuy ptmntj »
jak poprzednio, dominuje technologiczne podejście <j0 wia się tez rozwój kompetencji komunikacyjnych Auto?jJ śla, ze wczesnoszkoilna edukacja językowa jest nastawH>n^B kształcenie sprawności językowej uczniów, natomiaat||^B^ wiele, aby zachęcić dzień do podejmowania samodziełr*, 3J ■ werbalnej w meschcmatyarnydi kontekstach, o :'rr or cyjnego szkolnego koniunikowiias tfśacjś naaiju^ Niestety, w praktyce edukacyjnej .rwaga AMCzycieii H jest ns formę wypowiedzi, i nw m treść Niewątpliwie lgg| uświadomienie sobie, że to me forma wypwwied/i ale cel czy funkc ja wypowiedzi dc< yduje <> wyborze ak macji i uKutowintu konkretnej śbifny jpffos#
Wróblewski (2002)t ze* ..Druga do pmm* wmŚŚBfĘ^M nie uczniowi ceiowości owego dwaśana, jego gśfżadMąpMl rego nie zastąpią hasła dydakłyt itw mówsęct -ma świadomofci gatunkowej i /> sprawności czyrną pisaną.' Dodaje ret it
świata, powoływania do rycia potraci. projektowa*!** ZMORM ły), dookreślama czasopracatrwni sprawia, ae adm mm*f wirtjni|ci pianin ‘
i
m mtm
rudadi
Caełaitowska <1996) koMfoi dzieci dotyczące samodzielne*«twórczej pracy ag to udaje hi% i«n ujawni tg ukole, ążiri—uje SWiÓw**1** aarml językową. Prijofa ttfokktii upwii|tWÓWiiażMg|iMiHiw go, n irąrjrlii jorfnnu u nii) i li irudaż iśaoudlllMNMi szość zadań dla dtiifi s aaksaaa ruz wup* język# osa L
mowy, reprud aktywny i iwc«t»*k*ow«A? ipąjgMdPPtKBI wie wkładają duży wywArk w uuągMfclf tek*, gfty
n
i niezadowalające. Cjadakowaka pswp09MMMfe fcwlżai* ail mrnudne. w których j’j-u * uUi>*ulwtf ce ,***<: i luini stymulujących aktywność twóscaą taowow Cswuśmmśif improwisacje, inmitpiacja wyoscdMśw pływa fcag«y»rn<e agi ich mwiryfenriśd języ kowpeh i wwarza cdiaw da aa*n*e**a*para®ai aydi dzieci indywidualnym* deśwtatkijetfcuum« prsraycaiMMt. pijały opowiadam* aa początku i po lakoóracnaą cśijpny T yi rasem podcaaa snahaowam* cśrkiOw j^iąrdbitdaM|
Miar bywa, jak: sam imk»óf i |wwiyikanlt w ibit ibbaw. aaaśb tfc w tactwa « irudkaw