Zdjęcie383

(PARNAS) — PARODIA 679

określającymi parnas izm jako prąd czy formację ogólnoeuropejską: neoklasycyzm XIX w., do której należy też to, co umownie zwiemy Parnasem polskim.

Lit.: A. T. de Banville, Petit troili de poisie franęaise, 1878; M. Souriau, Histoire de Pamasse, 1929; P. Flottes, Le poete Leconte de Lisie. Documents inedita, 1929; B. T. Grabowski, Historia literatury polskiej od początku do 1930, 1932; P. Hertz, Uwagi o poezji W. Gomu/ickiego, Wstęp do: W. Gomulicki, Wiersze wybrane, 1960; S. Lichański, Polscy Pamasiści, „Twórczość” 1962, nr 6; R. Petitbon, UInfluance de la poisie indienne dans le Romantisme et le Pamasse. Jean Lahor [Henri Cazalis), 1962; K. Wyka, Modernizm polski, wyd. 2, 1968; R. Sabatier, Histoire de la poisie franęaise. La poisie du XIX* siecle. 2. Naissance de la poisie modę me, 1977; M. Grzędzie lska: Poezja postycznio wa wobec tradycji romantycznej, (w zbiorze:] Problemy romantyzmu polskiego, S. III, 1981; Cyprian Norwid a Parnas polski, „Studia Norwidiana” 2, 1982, s. 29—44.

Maria Grzędzielska

Zob. też Antyk, Liryka w okresie pozytywizmu Paraasizm zob. Parnas

PARODIA

Etymologiczne znaczenie słowa „parodia” zdawało się być u początku wystarczający! wyjaśnieniem tożsamości zjawiska. Przyimek para i rzeczownik ode tłumaczy się z jęz. greckiej ako „przedrzeźnianie pieśni” (dosłownie: „obok pieśni”). Termin określał zarówno san zynność parodiowania utworu literackiego, przedmiotu itp., jak i jej rezultat, czyli tel arodystyczny. Wieloznaczność terminu ujawniała się już w czasach najdawniejszych. W trak lA starożytnych o sztuce wymowy parodia oznaczała naśladowanie lub przytaczanie cud owy Nie ograniczała mę więc tylko do naśladowania komicznego. Ograniczenie znaczenia

W 1. I