img038

38

3. Klasyfikacja metod rozpoznawania

tyfikatora warto określić te metody jako klasyfikcję nadając im identyfikator Tj = k, w odróżnieniu od metod typowego rozpoznawania, które można określić jako identyfikację i związać z identyfikatorem(⁸) r) = i dla klasycznego rozpoznawania (identyfikacji), i) = k dla metod klasyfikacji (klasteryzacji).

3.4. Podział funkcji przynależności

Najwięcej ciekawych możliwości podziału i klasyfikacji rozważanych metod rozpoznawania wynika ze sposobu realizacji odwzorowania C, rozpatrywanego przy założeniu, że odwzorowanie F jest zadane w jeden z omówionych sposobów. W omawianym systemie klasyfikacji, stosowne identyfikatory v, wynikające z sugerowanych podziałów klasyfikacyjnych, przypisywane są symbolowi C w każdym konkretnym zapisie wprowadzonego umownego kodu.

Główna charakterystyka, jaką można wprowadzić dla opisania stopnia złożoności odwzorowania C, wiąże się z liczbą rozpoznawanych klas L. Jest oczywiste, że inny jest stopień komplikacji dla zadania dychotomiza-cji [L = 2), inny zaś dla zadania rozpoznawania jednej z kilkudziesięciu klas. Dlatego na początku charakterystyki zadanej identyfikatorami v dla odwzorowania C podaje się liczbę L określającą moc zbioru I

u = #/ liczba rozpoznawanych klas.

Odpowiedni zapis ma postać C2 dla zadania rozdziału dwóch klas i C40 dla rozpoznawania jednego z około czterdziestu zwyczajowo wyróżnanianych fonemów (głosek) języka polskiego.

Podstawowy podział, jaki można wprowadzić dla funkcji przynależności dotyczy sposobu tworzenia tych funkcji, a to sprowadza się do zagadnienia obecności lub braku w rozważanej metodzie elementu uczenia. Jako pierwszy wprowadzimy więc identyfikator v — u wyróżniający te metody, które przy budowie funkcji przynależności uwzględniają proces uczenia. Przeciwstawimy je metodom z gotową funkcją przynależności, w których proces uczenia zastąpiony jest pewnym apriorycznym rozumowaniem twórcy metody. Czasem zresztą rozumowanie to zredukowane bywa do kilku pomysłów czysto heurystycznej natury, co szczególnie często ma miejsce w meto-(⁸) Oczywiście także i ten identyfikator można pomijać jako itjautl.