img035

3.2.    Zasada podziału i podstawa klasyfikacji metod rozpoznawania 35

w zakresie terminologii, bowiem tradycyjne terminy w wielu przypadkach zaczynają się od identycznych liter, a będziemy unikali stosowania skrótów czysto umownych. W przypadku używania metod hybrydowych, to znaczy rozwiązywania jednego zadania przy użyciu kilku metod, stosować można zapis (wzorowany na klasyfikacji UKD) wykorzystujący dwukropek jako separator alternatywnych charakterystyk, na przykład

'■ Fi/₃C_l/_x ‘    ' B_fil : Bfi₂ : B_ti^_tiĄ.

Jak wspomniano, identyfikatory fi, u i r? mają charakter umowny i muszą być wybierane z pewnej listy, którą spróbujemy wstępnie zaproponować, ale traktować ją trzeba oczywiście jako otwartą, zarówno z powodu ograniczonego zakresu i niekompletności prezentowanych w książce algorytmów i metod, jak ze względu na powstające wciąż nowe techniki rozpoznawania.

3.3.    Klasyfikacja metod podejmowania decyzji

Zaczniemy od kryteriów klasyfikacji najbardziej ogólnej, związanej z metodami podejmowania decyzji F, a w istocie - z samą podstawową „filozofią” rozważanych metod rozpoznawania. Możliwości jest tu bardzo wiele, jednak nie wdając się w niuanse możemy generalnie wydzielić podejście ca-łościowe oraz strukturalne. Odpowiednie identyfikatory mogą być przyjęte w postaci

7j = c dla metod całościowych, tj = s dla metod strukturalnych.

W obrębie tych generalnych klas można wydzielić pewne ważne pod-klasy, wskazywane - w razie potrzeby - poprzez uzupełnienie identyfikatora c lub s dodatkowymi symbolami. Metody całościowe (rj = c) można dalej różnicować na dostarczające jednoznacznych rozwiązań (F : 7Z^L —*■ I) oraz takie, które mogą odmawiać odpowiedzi (F : 7Z^L —* I U {»<>})> albo nawet dawać rozpoznania wieloznaczne (F : IZ¹' —> 2¹). Odpowiednie symbole można zaproponować w postaci

r; = j dla metod jednoznacznych,

rj = o dla metod przewidujących odmowę rozpoznania, rj = w dla metod rozpoznań wielowariantowych.