sprawy kiłowej itd. Określamy takie stanu jako jamistość rdzenia wtórną
Rozpoznanie
(syringomyelia secundaria).
Rozpoznanie jamistości rdzenia opiera się na następujących objawach:
1) wiek 20 40 lat;
2) przebieg powolny, kilkanaście lat trwający lub dłużej;
3) najczęściej objawy ze strony rdzenia szyjno-piersiowego;
4) początkowo zanik drobnych mięśni jednej lub obu rąk z drżeniem mięśniowym i odczynem zwyrodnienia 'ucisk na rogi przednie rdzenia oraz wtórnym zniekształceniem rąk ręka szponowa ta. małpia lub szkieletowa): z kolei zanik mięśni przedramion, ramion, pasa barkowego i tułowia ;
5) zaburzenia czucia rozszczepienne analgeńa i therrnanaesthesia o typie odcinkowym lub korzonkowym na skutek zniszczenia rogów tylnych rdzenia i uszkodzenia szlaku rdzeniemo-wzgórzowego, zwłaszcza w miejscu jego skrzyżowania przed spoidłem przednim, a w związku z tym liczne blizny po oparzeniach;
6) objawy czuciowe podrażnicniowe w postaci silnych bólów oraz pa-restezji w pewnych odcinkach ciała, niekiedy znieczulonych ;tzw. anae-śłhesia dolar osa);
7) nieraz zaburzenia czucia dotyku oraz głębokiego na skutek ucisku na tylne korzonki i powrózki tylne;
8) zaburzenia wegetatywne, potowydzielniczc, naczynioruchowe ; acro-cyanosis, mam succulenłe), odżywcze skóry i kości (bliznowce-keloidy: ręka olbrzymia — cheiromegalia — na skutek przerostu tkanek miękkich lub stopa olbrzymia — pedomegalia; zmiany paznokci; przykurcz Du-puytrcna powięzi dłoniowej; zwiotczenie stawów7; bezbolesne złamania kości, martwaki);
9} k yph o scolio sis ;
10) często zespół Ciaude-Bernard-Hornera.
Opisana powyżej postać jamistości rdzenia (typ szyjno-piersiowy) jest najczęstsza. Istnieją nadto jeszcze 3 odmienne typy jamistości rdzenia:
1. typ opuszkowy syringobulbia i:
2. typ lędźwiowy;
3. typ krzyżowy. Dwa ostatnie typy zdarzają się rzadko.
Typ opuszkowy
Objawy cechujące jamistość opuszki rdzenia (syringobulbia) są następujące:
1) objaw7 Ciaude-Bernard-Hornera;
2} porażenia nerwów czaszkowych od \ do XII włącznie, często jednostronne.
Postoi
lędźwiowa
Postać lędźwiowa, rzadka, charakteryzuje się porażeniem kurczowym kończyn dolnych, często tylko jednej, z jednoczesnym zanikiem mięśni grupy strzałkowej. Nierzadko w tej postaci spostrzega się wrzód drążący stopy: skrzywienia kręgosłupa dotyczą dolnego jego odcinka.
336