Zdjęcie3979

216 Rozdział 7. Nowe technologie informatyczne i komunikacyjne (ICT) a dyifdoja

w domu samodzielnie lub z udziałem rodziców, „2 całkiem dobrowolnego i nieprzymuszonego wyboru, jakiego dokonuje uczeń" (ibidem, s. 338).

Ponadto program daje możliwość wielokrotnego powtarzania ćwiczeń i zadań, co utrwala prawidłowe procedury działania. Nie można także pominąć tu korzystnego oddziaływania na sferę emocjonalną ucznia, które omówiono w podrozdziale 72.2.

7.2.6. Programy edukacyjne w polskiej praktyce terapeutycznej

Przeglądu polskich programów edukacyjnych, które mogą wspierać terapię i edukację dzieci z dysleksją, dokonała Ewa Dylon (2007). Opierają się na własnym doświadczeniu terapeutycznym w poradni psychologiczno-pedagogicznej w Lublinie, dokonała ona podziału stosowanych programów na następujące grupy;

Zabawy multimedialne - edukacyjne programy komputerowe dli najmłodszych dzieci ćwiczące funkcje słuchowe, wzrokowe i koordynację wzrokowo-nichową.

Programy ogólnorozwojowe - mają one na celu podniesienie umiejętności szkolnych oraz wydobywanie potencjału intelektualnego ucznió* zarówno klas młodszych, jak i starszych. Zapobiegają deficytom, zwiększają motywację do zdobywania wiedzy oraz stwarzają możliwość osiągania sukcesów.

Programy usprawniające naukę czytania - programy komputerowe przeznaczone do pracy z uczniami o specyficznych trudnościach wczytaniu.

Programy doskonalące znajomość zasad ortograficznych - edukacyjne programy komputerowe przeznaczone do pracy z uczniami o specyficznych trudnościach w nauce poprawnego pisania.

Programy uatrakcyjniające naukę matematyki - edukacyjne programy komputerowe przeznaczone do pracy z uczniami, którzy mają trudności w nauce matematyki.

Dylon podkreśla, źe programy te zawierają cenne wskazówki do pra-cy, ciekawe ćwiczenia, nie są monotonne, mają ogromną wartość dydaktyczną, argumentując to przez odwołanie się do dorobku i doświadczenia ich autorów. Zaznacza, że wiele z nich ma dodatkowe opinie specjalistów z Polskiego Tbwarzystwa Dysłeksji czy Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu. Najważniejsze jednak jest to, że autorka wyraźnie podkreśla, ii stosowanie programów multimedialnych nie zastępuje tradycyjnej terapii !iH jedynie ją wzbogaca. Sugeruje także, aby korzystać z tej atrakcyjnej oferty z rozsądkiem j umiarem odpowiednio dobierając program do wieku , potrzeb ucznia.

1X7. Najważniejsze zasady doboru i wykorzystania ICT w dyslcksji rozwojowej

Wszystkie programy przeznaczone dla osób z dysleksją powinny być wspierane syntezą mowy TTS, aby uniknąć frustracji i nieporozumień (Cróelli. Thomson i Anderson 2004). Powinny być łatwe w nawigacji, mieć widoczną i bito dostępną pomoc na ekranie, oczywiście wspartą mową. Dzieci po-nony dokładnie wiedzieć, co robić i na które miejsce ekranu patrzeć. Tak jak wszelkie inne konwencjonalne metody pomocy, także zastosowanie ICT musi być oparte na odpowiednich podstawach, zaleceniach terapeu-waiycb, a jego stosowanie powinno być kontrolowane. Ważny jest odpowiedni dobór urządzeń i programów, uwarunkowany analizowaniem postępów. Oczywiście ICT nie może zastąpić normalnego nauczania czy terapii, ale może stanowić cenne narzędzie wsparcia dla uczniów i dla na-•czydeLL

Bridsh Dysleria Association podaje dokładne wskazówki wyboru oprogramowania dla osób z dysleksją, które zostaną tu przytoczone niemal ■całości, ze względu na to, iż ukazują one przy okazji możliwości i cele specjalnego oprogramowania. Program służący osobie z dysleksją powi-wnmieć:

•    opcję pełnego wsparcia mową (syntezator mowy TTS) zawartości tekstu na ekranie, menu i pomocy,

•    wyraźne mówione instrukcje, które można powtórzyć lub zatrzymać za pomocą pauzy,

•    możliwości przeglądu, poprawy i powtórzenia tekstu, instrukcji czy zadania,

•    możliwości zmiany formatu - tła, czcionki, koloni, rozmiaru,

•    pisane teksty w wyraźnym i łatwym do czytania formacie,

•    wyraźne obrazy, które z łatwością mogą zostać rozpoznane (jednoznaczne i komunikatywne),

•    łatwość nawigacji z wyraźnymi ikonami do aktywizacji narzędzi,

•    rejestrowanie i ukierunkowywanie pracy - oznaczanie czasu, zadań rozpoczętych i zakończonych,

•    możliwość dostosowywania opcji stosownie do indywidualnych preferencji,