Łódź27

56 KASPER TWARDOWSKI

niech się nie zstaje Sądu zagajenie, na mnie, nędznego, wieczne zatracenie.

Uproś mi laskę, aby sfolgowano a do pokuty trochę czasu dano;

795 uproś wilgości uschłemu szczepowi,

Twa zwykła łaska niechaj go odnowi.

Ja za uczynność między sługi Twoje, acz zbyt niegodny, oddam imię moje.

Służyć Ci będę póki dusza w ciele,

800 do Twej posługi prowadząc ich wiele.

Nie gardź nas, lichych robaków, prośbami,

Matką łaskawą pokaż się nad nami.

Tak z nabożeństwem kiedyśmy śpiewali, opodal stojąc, drudzy powtarzali.

805 Potym mi rzecze: „Nadto radzę tobie, weź za przyczyóce onych świętych sobie, których-eś widział obrazy wiszące w tym mym ogrodzie, k skrusze wzbudzające, nad swych lat młodych grzechami płaczących,

810 świętą wzniecając pokutę w patrzących.

Ci się jak i ty byli uwikłali, ale się potym mężnie w^ysidlałi z czartowskiej matnie. Tych ty o przyczynę proś - tak tw^ych snadniej złożysz grzechów⁷ winę. 815 Proś ich o pomoc, abyć to zjednali, co sami sobie, płacząc, otrzymali.

Westchnienie częste i modły im daruj, piosnkę im, radzę, tę często ofiaruj”.

, Pieśń do świętych

' .!    ■ :!*?’ P9 )    .■•3r&f'tq.~iV fya?,-;' i^ł!f _t

Securi de vobis, śolliciti estote de nobis.

Prostrati rogamus, ut non spernatis uestros miseros pcccatores.

S. Yictor Uticensis

Mieszkańcy sieczni nieba wysokiego,

H20 wydarci piekła z paszczeki wiecznego, z daru Pańskiego za grzech żałujący, pokuty owoc godny przynoszący: z czarnoksiężnika męczenniku sławny, cny Cypryjanie, grzechem przedtym jawny; 112!) z grzesznego święty wielki Augustynie, na swój płaczący rozum Hieronimie, grzeszna z Egiptu już pokutująca i Magdaleno łzy rzewno lejąca.

W labirynt grzechów niegdy zawiedzieni,

Kto łaską niebieską nazad wywiedzieni, bez której żaden nie wychodzi z niego, lecz wiecznie ginie, płacząc głupstwa swego, jak z labiryntu ręką czynionego, nie mogąc znaleźć drogi weścia swego,

»;j5 bez kłębka sznuru żaden się nie wracał, -y ale już wiecznie żywot tam utracał, tak ja współ z wami znam potrzebę moję, żeć labirynckie dzierżą mię podwoje.

Wyścia nie znajdę - sznuru potrzebuję, lito bez którego się umarłym być czuję.

Sznur niech mnie będzie szarłatu drogiego strumień kiwi świętej z boku otwartego Twórcę i Pana za grzeszne wylany, którego mocą w^asze są odmiany. m Do wns ja wołam, pomocy żądając, przez w^as od Pana ratunku czekając; ten mi uproście, a ja bez mieszkania wysw obodzę się z grzechów⁷ uwikłania.