72
I. Teoria granic
nicji liczby a'. Tak więc przeprowadzony podział zbioru liczb rzeczywistych na klasy jest rzeczywiście przekrojem.
Na podstawie twierdzenia Dedekinda [10], istnieje taka liczba rzeczywista a (l), która rozgranicza liczby obu klas:
a<a<oc'.
Ale, jak zauważyliśmy, przy dowolnym ri>N liczba x„. — e jest jedną z liczb a, a liczba x„' + e jest jedną z liczb a'. Dlatego w szczególności
xB.-es$a<x„. + £, czyli |a-xB.| = jx„.-a|s$e
dla dowolnego n'>N. Na podstawie określenia granicy [23] oznacza to, że
a — lim x„ .
Twierdzenie zostało więc udowodnione.
Zastosowanie tego kryterium będziemy nieraz napotykali w dalszym ciągu.
40. Podciągi i punkty skupienia. Rozważmy teraz na równi z ciągiem (1) dowolny
jego podciąg
gdzie {«*} jest pewnym ciągiem rosnącym liczb naturalnych:
Tutaj rolę wskaźnika przyjmującego kolejno wszystkie wartości naturalne gra już nie n, ale k; {nk} jest ciągiem liczb naturalnych dążącym do +oo przy k->oo
Jeśli ciąg (1) ma określoną granicę a (skończoną lub nieskończoną), to tę samą granicę ma ciąg częściowy (4).
Zatrzymajmy się dla przykładu na przypadku skończonej liczby a. Niech dla danego £>0 istnieje takie N, że przy n>N jest już spełniona nierówność:
|x„ —a|<e.
Wobec tego przy «fc->co, istnieje również takie K, że przy k>K jest nk>N. Wówczas, przy tych samych wartościach k spełniona jest nierówność
|xBk-a|<e,
co dowodzi naszego twierdzenia.
Zauważmy przy okazji, że w naszym rozumowaniu nie opieraliśmy się na nierównościach (5), tj. nie korzystaliśmy z monotoniczności ciągu {«»}. Znaczy to, że nasze twierdzenie zachowuje moc, jeżeli wskaźnik całkowitoliczbowy nt dąży do +oo według dowolnego prawa.
Jeżeli ciąg {x„}, czyli ciąg (1), nie ma określonej granicy, to nie jest wykluczone istnienie granicy dla pewnego podciągu (4), czyli dla ciągu x'k = x„k. Taką granicę nazywamy punktem skupienia ciągu (xB), czyli ciągu (1).
(') We wskazanym twierdzeniu była ona oznaczona przez fi.