010 tif

10

albo na wyrównanym zaprawą murze z izolacją z papy, albo na impregnowanej podkładce drewnianej, również oddylatowanej od muru papą. Końce belki na długości ok. 0,25 m powleka się środkiem grzybobójczym i obkłada papą albo powleka smołą, przy czym czoło belki należy pozostawić odkryte, aby umożliwić jej odsychanie. Długość oparcia belki na murze przyjmuje się zwykle równą wysokości przekroju belki. Dla usztywnienia ścian budynku i połączenia stropu z mu rem końce belek powinny być zakotwione w murze nie rzadziej niż co 2,5 m (rys. 1.4J (np. co trzecia belka), zwłaszcza na filarach międzyokiennych. Szczególnie starannego rozwiązania wymaga kotwienie belek drewnianych stropów układanych na ścianach warstwowych ze względu na możliwość rozwarstwienia ścian przy kotwieniu „wewnętrznym” lub z uwagi na możliwość zgniecenia izolacji termicznej ściany i zsunięcia się jej warstw przy kotwieniu „zewnętrznym”.

Rys. 1.3. Oparcie belki drewnianej stropu na murze grubości 11/2 cegły: a) w gnieździć z ociepleniem muru, b) z zastosowaniem nadwieszonego występu (konsoli) muru

Kotwienie belek jest możliwe za pomocą kotew czołowych oraz bocznych (poprzecznych). Kotwy czołowe przybija się zwykle z boku belek, by nie przeszkadzały przy układaniu podłogi, a daje się je w belkach przyściennych i dalej co drugą lub trzecią, lecz nie rzadziej niż co 2,5 m.

Kotwy boczne (poprzeczne) są dłuższe i daje się je w narożach w poprzek przez 3 lub 4 belki i pośrodku przez wszystkie belki łączące ściany nośne. Kotwy poprzeczne przybija się na płask na górnej stronie belek, a jeżeli do belek ma być przybita podłoga, wpuszcza się je w nie na grubość kotwy (rys. 1.1).