0209

0209



210


III. Pochodne i różniczki

120. Niezachowywanie niezmienniczości wzoru na różniczkę wyższych rzędów. Wzór na różniczkę (pierwszą) ma własność niezmienniczości. Powstaje naturalne pytanie, czy podobną własność mają też różniczki wyższych rzędów. Pokażemy na przykład, że już druga różniczka własności tej nie posiada.

Niech więc y =/(*), a x=ę>(t), tak że y można rozpatrywać jako funkcję złożoną zmiennej t: y=f{<p(t)). Jej pierwszą różniczkę względem t można napisać w postaci dy= —y'xdx, gdzie dx = x\ dt jest funkcją zmiennej t. Obliczmy drugą różniczkę względem td2y=d(y'xdx)=dy'xdx+y'xd(dx). Różniczkę dy'x można obliczyć korzystając znowu z niezmienniczości wzoru na pierwszą różniczkę, w postaci dy'x=y'xidx, a więc ostatecznie

(3)    d2y = yxldx2 + y'xd2x,

podczas gdy dla zmiennej niezależnej x druga różniczka miała postać d2y=yxidx2. Wyrażenie (3) dla d2y jest ogólniejsze: jeśli w szczególności jc jest zmienną niezależną, to d2x=0 i pozostaje tylko pierwszy składnik.

Rozpatrzmy przykład. Niech y = x2. wtedy jeśli x jest zmienną niezależną, to

dy=2xdx, d*y=2dx1.

Niech teraz x=t2, wtedy y = i* i

dy=At3 dt, d2y = \2t2 dt2.

Nowe wyrażenie dla dy możemy otrzymać ze starego przez podstawienie x=t2, dx—2tdt. Inaczej jest z d2y. Jeśli wykonamy takie same podstawienia, otrzymamy 8t2dt2 zamiast 12t2dt2. Jeśli zróżniczkujemy natomiast równość dy = 2xdx względem t rozpatrując x jako funkcję zmiennej t, to podobnie jak w (3) dojdziemy do wzoru

d2y = l dx2 + 2x d2x.

Podstawiając tu x=t2, dx = 2tdt, d2x = 2dt2 otrzymujemy już poprawny wynik 12t2dt2.

Tak więc jeśli x przestaje być zmienną niezależną, to różniczka drugiego rzędu d2y wyraża się przez różniczki zmiennej x za pomocą wzoru będącego sumą dwóch składników (3). Dla różniczki trzeciego i wyższych rzędów liczba składników dodatkowych (przy przejściu do nowej zmiennej niezależnej) jeszcze wzrośnie. W związku z tym przy wyrażaniu wyższych pochodnych y'xi, y'xl, ... przez różniczki

(4)


y*=


dll

dx2'


d2l

dx3


nie wolno już obliczać różniczek względem dowolnej zmiennej, lecz tylko względem zmiennej x.

121. Różniczkowanie parametryczne. Można zresztą napisać wyrażenie na pochodne względem x również za pomocą różniczek obliczonych względem dowolnej zmiennej f, ale będą one znacznie bardziej skomplikowane. Rozpatrując mianowicie wszystkie różniczki


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
172 III. Pochodne i różniczki a więc pochodna y istnieje i równa się y =(u±v) = u ±v . Wynik ten mo
178 III. Pochodne i różniczki 24) Zakładając, że funkcja f(x) ma pochodną / (■*)> napisać pochodn
160 III. Pochodne i różniczki Nadając odciętej x przyrost Ax, przejdziemy od punktu M krzywej do pun
164 III. Pochodne i różniczki przy tym wskaźnik x nie jest związany z tą szczególną wartością x0
168 III. Pochodne i różniczki 2) w punkcie x0 ma skończoną i różną od zera pochodną f (x0). Wówczas
172 III. Pochodne i różniczki a więc pochodna y istnieje i równa się y =(u±v) = u ±v . Wynik ten mo
176 III. Pochodne i różniczki 14)    y=e‘‘°2 *; w tym wypadku yi=*"°2^sin2-ij

więcej podobnych podstron