0000028

Ryc. 112. Haczyk do zapinania guzików używany przez jednostronnie amputowanego.

W tych przypadkach lekarz domowy oprócz prowadzenia leczenia ogólnego musi zachęcić chorego do kontynuowania trybu życia, jaki utrzymywano w ośrodku rehabilitacyjnym: do wstawania z łóżka i chodzenia w protezie. Jeżeli natomiast powstają jakiekolwiek otarcia kikuta, powinien skierować chorego do poradni leczniczego usprawniania, bo może się okazać, że przyczyna tkwi w wadliwej budowie protezy, w nieprawidłowym jej zakładaniu, bądź też obwód kikuta uległ zmianie.

Amputowanego należy zachęcić do systematycznych ćwiczeń. Ludzkie podejście do chorego, cieple słowo zachęty czy nadziei może nieraz wiele zdziałać i zmobilizować pacjenta do maksymalnej samodzielności.

Inwalidzi z amputowanymi kończynami górnymi otrzymują nie tylko protezy kosmetyczne, ale i czynnościowe (kinetyczne) z wymiennymi końcówkami, które zastępują brak kończyny.

Proteza kinetyczna ma zastąpić brakującą kończynę i wraz z kikutem tworzyć nowy narząd. Wprowadza ją w ruch siła mięśni obręczy barkowej lub ramienia, w zależności od wysokości amputacji.

Końcówki protezy kinetycznej mogą być różnego rodzaju, dostosowane do potrzeb zawodowych inwalidy.

U obustronnie amputowanych na kończynach górnych powyżej stawu łokciowego dąży się do wykorzystania zewnętrznych źródeł sił. W obecnej jednak chwili wykonuje się protezy czynnościowe, z tym że jedna ręka jest dominująca, a druga pomocnicza.

b    *•    c

Ryc. 113. Posługiwanie się iprotezą kinetyczną przez obustronnie amputowanego: a — jedzenie, b — prace w domu, c — rysowanie.

Po obustronnych wyluszczeniach w stawach ramiennych do niektórych czynności, jak. np. jedzenia, można zastosować specjalny aparat typu Distaffa, który wprowadzają w ruch kończyny dolne.

139