Inwestycyjny model cyklu koniunkturalnego
B — ożywienie,
C — boom (rozkwit),
D — kryzys.
^ Zjawiska towarzyszące kryzysom: J
• spadek produkcji (recesja),
• wzrost bezrobocia,
• spadek dochodów,
. spadek popytu globalnego.
Keynesowskle przeciwdziałanie kryzysom
L Interwencjonizm państwowy w zakresie:
. polityki fiskalnej,
. polityki monetarnej i stóp procentowych,
• zwiększenia skłonności do inwestowania, a) jlokutMiMię, %, eZ.)iwv<łszeu^c. iłfMtu /Mttz c o&tJU-tkfkutk toA&.Cu,.\j oIm-c&c ortoe/iOW
^Przyczyny formalne kryzysów: _| .
. funkcja pieniądza jako s'rodka cyrkulacji,
• funkcja pieniądza jako środka płatniczego.
Przyczyny ogólne — sprzeczność między społecznym charakterem wytwarzania produkcji a prywatnym zawłaszczaniem dóbr i usług.
Według Marksa, niestabilność systemu jest nie do uniknięcia z powodu dążenia do osiągnięcia maksymalizacji zysków.
Teza o periodycznołci cyklu — K. Marks I C. Jugler
Okres cyklu:
— według K. Marksa—10 lat,
— według C. Juglera 7-11 lat.
Schumpeter w 1939 roku wskazał na trzy typy cykli:
— trwających przeciętnie 55-60 lat (cykle Kondratiewa),
— trwające 9-10 lat (cykle Juglera),
— trwające około 3 lat (cykle Kitchina).
Podział ten jest konsekwencją tezy o decydującym znaczeniu wpływu innowacji na cykliczność i wahania w gospodarce.
Wnioski
Jjjlówną silą napędową cyklu są decyzje inwestycyjne przedsiębiorców wynikające ze zmian rentowności firmy.
Empirycznie określono, że czas trwania cyklu wynosi około 7-10 lat (Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Niemcy).
We współczesnym cyklu koniunkturalnym występuje deformacja — istnieją raczej dwie fazy zamiast cztereclTTJ
7.2. Wzrost ekonomiczny — teoria i rzeczywistość w kontekście cykliczności rozwoju
Siedem podstawowych trendów' rozwoju ekonomicznego:
O Ludzie — siła robocza, posiadacze kapitału — dążą do wzrostu; oczekują pewnej stopy wzrostu od swojego kapitału, w rezultacie zwiększa się kapitał i następuje rozwój.
© Społeczeństwa dążą do realnego wzrostu swoich wynagrodzeń (dochodów). © W długim okresie posiadanie akcji i obligacji daje ich właścicielom określony, niewielki zysk. Następuje rozwój rynku papierów wartościowych i rynków kapitałowych, a one z kolei implikują rozwój ekonomiczny.
43