256
IV. Badanie funkcji za pomocą pochodnych
odległości koleją jest równy a, a transportem szosowym fi. Do jakiego punktu M należy poprowadzić szosę MC, żeby przewóz ładunków z A do C (wzdłuż linii AMC) był możliwie najtańszy?
Używając oznaczeń z rysunku 70 zapiszemy koszt przewozu jednostki wagowej ładunku przy dowolnym położeniu M w następujący sposób:
y=a(d—x)+fi\Jx2 + l2 (0 <,x<,d).
Mamy
fix
yx=
Jeśli k>\ (<x>fi), to wyrażenie to zachowuje znak minus i w ogóle nie jest równe zeru. Funkcja y maleje przy wzrastaniu x od 0 do d i osiąga oczywiście swą wartość największą, gdy x = d. W tym wypadku najwygodniej jest zacząć szosę od razu w punkcie A.
ma jedyny pierwiastek
To samo zachodzi również dla £<1, jeśli tylko jednocześnie ^
>d.
Jl-k2
Rzeczywiście, gdy A: < 1, wyrażenie
— k
kl s/l-k2
Jednak przy naszym założeniu pierwiastek ten leży poza dopuszczalnym dla x przedziałem zmienności lub na jego końcu, tak że wewnątrz przedziału pochodna y'x jest ujemna.
Tylko w tym wypadku, gdy wspomniany pierwiastek będzie mniejszy od d, wartość x określa to położenie punktu M między A i B, przy którym koszty przewozu będą najmniejsze.
Uwaga. Korzystamy z okazji, aby zwrócić uwagę czytelnika na następującą sprawę. Przy poszukiwaniu największej lub najmniejszej wartości funkcji w określonym przedziale zmienności argumentu może się okazać, że wewnątrz tego przedziału w ogóle nie ma pierwiastków pochodnej (albo innych podejrzanych wartości). Świadczy to o tym, że w rozpatrywanym przedziale funkcja jest monotonicznie rosnąca lub malejąca, a więc osiąga zarówno swą wartość największą jak i najmniejszą na końcach przedziału.
W ostatnim zadaniu — przy określonych zależnościach między występującymi tam wielkościami — zachodzi właśnie podobna sytuacja.
SC może być tu znowu przedziałem domkniętym lub otwartym, skończonym lub nieskończonym.