435
§ 4. Zamiana zmiennych
występujących we wzorach (8) i nie zależą w ogóle od z. Dzięki temu możemy stosować wzory (10) nie tylko do funkcji z lecz także do jej pochodnych dzjdx, dzidy. Na przykład pisząc we wzorach (10) zamiast z pochodną dzjdx otrzymujemy dla d2z/ dx2 wyrażenie
B2 z
dx\dx) 3t \BxJ du\dx)
/ |
d2z o1 z dA dz |
BB |
dz' |
\ |
A (A |
“-r-+i?--h— * — |
+ -— |
+ | |
\ |
dt2 dtdu dt dt |
dt |
dUj |
/ |
( |
d2z d2z BA |
dz |
dB |
dz |
+B\ |
A--\-B ——5- H--• |
--h |
— | |
\ |
dtdu du2 du |
dt |
Bu |
du |
Stosując wzory (10) do pochodnych rzędu drugiego funkcji z, znajdujemy wyrażenia dla pochodnych rzędu trzeciego itp.
Jeżeli wzory na zamianę zmiennych są rozwiązane względem nowych zmiennych
t=<x(x,y), u—li(x, y),
to wygodniej jest stosować odwrotną metodę, to znaczy traktować z jako funkcję złożoną zmiennych x i y za. pośrednictwem t i u i różniczkować ją względem starych zmiennych. Prowadzi to od razu do wzorów typu (10):
dz
dx
dt
~Bx
Teraz współczynniki
dz
di'
dt
'dic'
du dz dx du’
du Bx ’
dz
dy
C=-
dz du dz dt dy du
D=-
du
dy
są funkcjami x i y, ale także nie zależą od z.
Stosując powtórnie wzory (11) można podobnie jak przedtem obliczać dalsze pochodne. Na przykład
■ d l dz dz\
dx-
— (A — + B —1 = dx \ dt duj
dA |
Bz BB |
dz |
3 |
(Bz\ dl |
Bz\ |
—--• |
‘ ——h ~— 1 |
■ —+A |
—l+s— j |
— ) = | |
dx |
dt dx |
ou |
dx |
V dt J dx \ |
.<>x) |
dA |
dz BB |
dz |
l |
d2z B*z) |
i / 32z d2 z' |
=--• |
■ --4—• |
— + A |
\A |
\+B\A --+^ — | |
dx |
dt Bx |
du |
l |
dt2 dtdu) |
' \ dtdu du2, |
Wreszcie w ogólnym przypadku, dla dowolnych wzorów na zamianę zmiennych (12) 0(x,y,t,u)= 0, W(x, y,t, u) = 0,
można posługiwać się zarówno metodą odwrotną, jak i metodą wprost, obliczając pochodne cząstkowe
dx dx dy dy dt dt Bu du
dt ’ du’ dl ’ du’ dx ’ dy’ dx’ dy
według reguł różniczkowania funkcji uwikłanych.
(‘) Należy tutaj zrobić uwagę analogiczną do uwagi na str. 429. Ponieważ wyrażenia otrzymane dla starych pochodnych zawierają oprócz nowych pochodnych także x i y, więc po podstawieniu tych wyrażeń do W może się okazać konieczne wyrugowanie x i y za pomocą wzorów na zamianę zmiennych. Czytelnik łatwo dostrzeże podobne sytuacje w dalszym wykładzie.
28*