- w komóce biorcy być zdolnym do namnażania się autonomicznie lub po integracji do DNA biorcy.
- mieć miejsca cięć restrykcyjnych (najczęściej wymagane pojedyncze) w rejonach nie zakłócających funkcji plazmidu
- zawierać geny markerowe pozwalające na wyróżnienie komórek w których się znajdują (nie puste)
- namnażać się w szczepach bakteryjnych niezdolnych do życia poza bardzo zdefiniowanymi warunkami laboratoryjnymi i nie posiadającymi zdolności do koniugacji
- posiadać miejsce klonowania (HCS. polilinker), charakteryzujące się obecnością wielu unikalnych miejsc restrykcyjnych. Jest to najczęściej syntetyczny oligonuldeotyd.
- posiadać sekwencje umożliwiające spełnianie wektorowi specyficznych funkcji zgodnie z jego przeznaczeniem np:sterujące w pobliżu miejsca insercji umożliwiające ekspresję insertu; umożliwiające insercję w .specyficzne miejsce, amplifikację PCR, sekwencjonowanie i inne
- posiadać system markerów pozwalających odróżniać różne stany wektora i insertu np: obecność lub nieobecność wektora, zrekombinowaiiy pusty,
- namnażać się w odpowiedniej ilości kopii na komórkę (przy zahamowanej syntezie DNA gospodarza)
- mieć jak najmniejszą wielkość (umożliwia to wstawienie najczęściej większego insertu)
- nie posiadać genów, których rozpowszechnienie mogłoby stanowić zagrożenie dla innych organizmów