partu.
została ukazana na planie ładunkowym poprzez zwiększone pole powierzchni, przekroje A-A i B B przedstawiają faktyczną wysokość poszczególnych
Rys. 21. Zaznaczanie partii niewypełniającej całkowicie ładowni
Inny z możliwych sposobów zasztauowania ładunku ukazuje tysunek -3. Wokół pokrywy lukowej zasztauowano ładunek na całą wysokość pomieszania, natomiast w przedniej części pokrywy lukowej wypełnia on jedynie połowę przestrzeni, co prawdopodobnie podyktowane było niniejszym dopuszczalnym obciążeniem pokrywy. Sytuację tę obrazuje pr/.ekiój \ A.
Na rysunku 22 zaprezentowano sposób oznaczania warstwowego ułożenia dwóch i trzech partii ładunkowych. W rufowej części międzypokładu umieszczone zostały dwie partie jedna nad drugą. Partia ładunku znajdująca się pod przekątną, lub bliżej dolnej krawędzi, czyli prawej burty statku, leży zawsze poniżej partii 2 umieszczonej ponad przekątną. W wypadku warstwowo ułożonych trzech ładunków obowiązuje taka sama zasada ich przedstawiania na planie ładunkowym. W części dziobowej pomieszczenia zasztauowano najniżej Partię 3, następnie partię 4, a nad nią, czyli najwyżej, partię 5. Dodatkowo można użyć symboli określających wzajemne położenie poszczególnych pauii.