Rzuty mongea104

46

tern A¹¹¹ została położona na 7n. podobnie jak w jednym z poprzednich rozdziałów kładziono płaszczyznę rzutującą.

Kierunek kładzenia nowej rzutni na rzutnię „sąsiednią” jest dowolny, ale na ogół wybiera się go tak, aby (o ile to możliwe) kładziony rzut nie nakładał się na sąsiednie rzuty, czyli rzutnię kładzie się na tę stronę rysunku, na której jest więcej miejsca.

Na rys. 43b odwzorowano transformację z wykorzystaniem dwóch dodatkowych rzutni: ;T3 (prostopadła do 711) i tm (prostopadła do kz). Wprowadzono je przypadkowo, ponieważ miały ilustrować tylko samą zasadę konstruowania kolejnych rzutów pojedynczego punktu.

Uwaga: Dla korzystania z czwartej (i dalszych) rzutni nie jest potrzebna myślowa kontrola jej (ich) usytuowania względem ;n i 712, Aby ułatwić graficzne operowanie narzędziem „transformacja", można skorzystać z uproszczonego, pamięciowego schematu „mechanicznego” konstruowania kolejnych rzutów (półżartem - to reguła „dwóch sąsiadów”): nowy rzut punktu A (rys. 43b) konstruuje się, korzystając z dwóch sąsiadów - dwóch istniejących już sąsiednich rzutów. Od bezpośredniego „sąsiada” wyprowadza się odnoszącą, a od „sąsiada sąsiada" pobiera odległość.

A więc konstruując A¹¹¹ (dla dowolnie przyjętej osi xi3), odnoszącą wyprowadza się od jego bezpośredniego sąsiada (sąsiedztwo przez "miedzę" xi3), czyli z A', a odległość A^m (w - odkładana od osi xi3) pobiera się od "sąsiada sąsiada", czyli odmierza od A" do osi xi2.

Podobnie skonstruowano rzut A^IV. Rzutnię 7i4 obrano dowolnie, zachowując tylko jej prostopadłość do m.

Warto jednak pamiętać, że podpowiedziany wyżej „mechaniczno-pamięciowy” sposób realizacji kolejnych rzutów nie zastąpi pełnego zrozumienia zasad transformacji.

Rys. 43