Koszykówka na wózkach - podobnie jak koszykówka pełnosprawnych - jest jedną z najpopularniejszych dyscyplin sportowych.Podczas paraolimpiady w Sydney mecze koszykówki oglądało na miejscu 10 tys.widzów. Była to jedna z najbardziej oglądanych dyscyplin paraolimpiady.Obecnie uprawiana jest głównie przez osoby mające schorzenia w obrębie narządu ruchu. Najwięcej osób grających w koszykówkę na wózkach jest z grupy amputowanych i paraplegii. Ten rodzaj sportu posiada przede wszystkim wysokie walory psychoterapeutyczne, wypływające z konieczności wykazania się przez graczy aktywną i samodzielną pracą. Ciągłe zmiany sytuacj i na boisku są elementem ćwiczącym uwagę i zdolność koncentracji. Koszykówka jest korzystną formą rekreacji i sportu dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich.
Sytuacje, które spotyka się w grze zmuszają do ciągłego doskonalenia techniki jazdy, do dokonywania ewolucji, których opanowanie przyczynia się do sprawniejszego w ogóle poruszania się niepełnosprawnego w różnych sytuacjach terenowych. W czasie gry trzeba bowiem przyśpieszać jazdę, nagle zahamować czy zmienić kierunek jazdy, wykonywać zwroty i obroty.
Osoby, które dopiero, co usiadły na wózku, szybciej uczą się skłonów z wózka, którym normalnie towarzyszy lęk przed wypadnięciem.
W koszykówkę na wózkach mogą grać osoby z różnym stopniem niepełnosprawności.
Dlatego gracze w koszykówce na wózkach są podzieleni na klasy w zależności od sprawności funkcjonalnej i rodzaju schorzenia. Jest pięć klas zawodników - klasa 1, 2, 3, 4 i 4.5. oraz 3 grupy pośrednie - 1.5,
2.5 i 3.5. Zawodnicy najmniej sprawni są klasyfikowani do niższych klas i dostają tyle