104)15

grncmtywna poetyka zob tyka filmu

fi* IW nr* Mama Nnm Nm Jerry Ifim famm mM; 9^im Nni». NHL

.............’-*■'■ .—-.HU

mM + fakt » dnrat) wyróżnik iwunŁ, mmmrny w japodakiej kulturze IHmm^ mac mm fiłrou współczesnego Ach przypadającym na okm Metji_v ci^Jj reku lifil), w odró/meniu od )id*_{ł flp}V^> czyli Wmów historycznych. Ośrodkiem top filmów gendai gek i jut tradycyjnie Tota

pwm

grnołopa filmu (< gr ***»! * ród, po. ctedwwt ♦ bftm * słowo, nauka, ang fil^ ffwrrin, ikrom of film gertres) 1 całokształt tprrmk związanych i kształtowaniem się reguł, charakterem i rozwojem historycznym rodzajem i gatunków filmowych Charakterystyczny cechy praktyki genologKTnei kina jest zjawisko hybrydyzacji występującezarówno m obwanre -t kina gatunków, które wytwarza wciąż nowe ich odmiany i połączenia, jak i w daedzime kina artystycznego To ostatnie wykorzy stuje istniejące reguły i konwencje gatunkowe jako układ odniesienia i element gry i oczek i wantami odbiorców, uprawiając w po> aukiwnam nowych jakości estetycznych swoiście aktualizowany w danym dziele s y a-kreiytm gatunkowy. 2. teoria rodwfów i gatunków filmowych, dziedzina fil-moamwsfwa zajmująca sic problematyką ro dmjów filmowych, badaniem zasad budowy i rozwoju hntorycznego poszczególnych ga* Maków oraz ich typologią Szczególne nacjace we wspókaesncj fenologii filmowej zajmuje Wgahnrmr spoaobu funkcjonowania gatunków i właściwych im mechanizmów ewolucyj-wMmdbrmacy jnych w perspektywie odbm fimciwcgęi. oraz oddziały warwa reguł i konwea-<p gammkowych na praktykę twórczą km Zob -* gatunek filmowy, rodzaj filmowy.

lit: Edward Buscombe. The Idea of Gem, (w trnme zbiorowym The Idea of Gem. The&ry md Crhran. London 1977; Stephen NeaL Gem, London 1900, Charles F. Akrom. Vamant aaorn gmunhi filmowego. Kim 1987 ufc Ihdeun łkała. Genotogicza? huijm | ndmign. Kmo 1907 nr 10 im mm zbiorowy pod red. Alicji Heł> Koków 1991; zob. również bibliografię [ fihmiw i

głębia (wtrodck

109

gest (< fec. gesms * ruch ciała; ang. mo• mm, gesture, franc. gest*) jeden z podstawowych środków wyrazu filmowego, nacechowany semantycznie ruch ciała postaci ekranowych towarzyszący mówieniu postaci (zob —♦ zachowanie językowe) lub zastępujący słowo. Wywodząca się z tradycji pantomimy mowa gestów i gra ciała prezentowana przez aktorów stanowiła jeden z zasadniczych elementów języka filmu w epoce kina niemego Osiągnąwszy w dekadzie lat dwudziestych niezwykle wysoki stopień sublimacji i maestrii artystycznej, gestyka filmowa przeszła następnie złożony proces transformacji w toku rozwoju kina dźwiękowego. Zob. —i mimika, -4 proksemika, —* kinezyka.

Lit.: Karol Irzykowski, Dziesiąta muza. Zagadnienia estetyczne kina, Kraków 1924, passim: Jan Mukafovsk^, Próba strukturalnej analizy fenomenu aktorstwa (Charlie Chaplin w Światłach wielkiego miasta”), przeł. Józef Mayen, (w:) idem. Wśród znaków i struktur, pod red. Janusza Sławińskiego, Warszawa 1970; Kino: gest-ciało-ruch. Film w perspektywie systemów komunikowania niewerbalnego,

tom zbiorowy pod red. Andrzeja Gwoździa, Katowice 1990; Frank Keaaler, Sabinę Lenie, Linte mat tona li.im* du geste dana te ctndmn des premii res tempa, materiały 2-hme Collo-que International Dnmitor, I^usanne 1992.

G i orna te del Clnenta Mnto « wł, Giomate del Clnema Muto • Dni Niemego Kina) światowy festiwal poświęcony niemej sztuce filmowej organizowany od I9S3 roku we włoskim mieście Pordenone. Zob. -> Premio Jean Mitry.

Znak festiwalu w Pordenone znają miłośnicy niemego kina na całym świeci e.

głębia ostrości 1. wyznaczona parametrami fizycznymi tolerancja odległości taśmy

Gei - jeden z podstawowych Środków wyrazu filmowego: scena ze Śmierci w Wenecji (197!) lactea Ytscoobego.