Bohaier-narrator — Centon 15
Bohater-narrator zob. Narrator-bohater.
Bohater pozytywny. Bohater walczący o słuszne cele, ukazany w działaniu, na tle prawidłowo ocenionej sytuacji historyczno-społecznej i jej tendencji rozwojowych.
Bohater tytułowy. Bohater wymieniony w tytule dzieła ; zwykle, ale nie zawsze, jest bohaterem głównym.
Bohema zob. Cyganeria.
Bon mot. Dosłownie z francuskiego: dobre słowo. Powiedzenie dobrze zastosowane do okoliczności, dowcip itp.
Brachy kolon. Wiersz składający się wyłącznie z wyrazów jedno-sylabowych. Np.:
W bój! Stój!
Z czuć Druuj
Rzuć Z burz,
Zdrój! Ruiij
Skuj Z zórz,
Chuć! Żyj,
Budź! Tuiórz.
(J. Janko tuski: Pobudka).
Broszura. 1. Książka nieoprawna. 2. Druk o objętości do 64 stron.
Brzydota. Kategoria estetyczna, sposób przedstawienia rzeczywistości wywołujący wrażenia estetyczne ujemne (służy zwłaszcza
naturalistycznemu przedstawieniu zjawisk brzydkich, nawet wstrętnych, zwykle wyjątkowych, lub kontrastom, które kryją w sobie ocenę różnych stron rzeczywistości).
Budowa dzieła literackiego zob. Struktura.
Bufonada. Błazeństwo, fanfaronada ; określenie z włoskiego buffone — błazen.
Bukolika zob. Sielanka.
Burleska (Burletta). Określenie przejęte z literatury włoskiej, oznacza utwór literacki, zwykle sceniczny, o charakterze komicznym, ale z odcieniem błazeńskim, parodiujący, posługujący się przejaskrawieniem, często dosadnym dowcipem i wulgarnym stylem.
Por. Arlekinada. Farsa.
Burletta zob. Burleska.
Byliny (Stariny). Starorosyjskie ludowe pieśni epickie o bohaterach, treści na wpół historycznej, legendarnej i obyczajowej. Określenie wprowadzone w okresie romantyzmu (ok. r. 1830) przez zbieracza I. Sacharowa.
Przykłady w antologii M. Jakóbca: Byliny. Wrocłaiu 1955, »Biblioteka Narodowa* S. II Nr 96.
Byronizm zob. Bajronizm.
Carmen zob. Pieśń.
Carmina fescennica. Pierwsze próby dramatów rzymskich, śpiewy połączone z wierszami satyrycznymi.
Centon. Zestawienie urywków z utworów jednego lub różnych autorów, zwykle o efekcie humorystycznym.
Por. Bigos literacki.