104369

LXV1 DWIl fAZY ROZWOJOWE

LXV1 DWIl fAZY ROZWOJOWE

Lxvn

WŁASNY O LOS MICKIEWICZA

Stopniowo wyzwalać się próbuje z maski konwencjonalnego wykrJ5*ówcy. schodzi z wyżyn swego dystansu, przemawiać poczyna własnym e pyt^Tkwori. wprost i otwarcie. Z mato ukonkretnionego przywódcy mfo-

W fiuśe drugiej ogarnia nas ton rozważań, refleksyjne #otu. spokojniejsze rozwijanie toku stów; intonacja ulega przybiera zabarwienie kameralnej rozmowy, dialogu z sobą

*    ukochani) osobą, z przyjaciółmi; wypowiedź porzuca _

zatraca apele i nakazy, a najchętniej rozwija się w tonie pytakj⁰⁵⁰”- wprost i--------I    _    ._ - - - .    - _

jej koncepcja obliczona zostaje nie na retoryczną deklamację.    znanego jakby tylko z oficjalnej strony przemówień progra

bływii zwierzenie własnych myśli czy marzeń komuś blk2l^ow>^ch* staje się osobowością bardzie) ludzką, wyyiimg aa&y-/juudujcmy się w strefie liryki osobistej.    “"•“^feual.zowaną. dostaną nam także z prywatne, strony żyoa

W fięńc P*^erw**^ei Ssiemy wobec problana tyki życia w ^oro*Jr^^^,1^⁰mK.    ^ _fazami. _słoją zfc/Wy , _romaw. ma^cs^cja

?* otoraen*. rtccT^okztwnętrTnaslanow,, W^Lnantycznego Stenia świata i rezultat lirycznoepickich poszukiwań

*    «orego autor czerpie tematykę swych wierszy. W razie drugiej ^vego sposobu wypowiadania się literackiego. W różnorodności powiedź liryczna splata się z konkretną sytuacją podmiotu. nawj^._e( j _w szerokiej skali doświadczeń poetyckich jednolite są nowością do szczegółów jego osobistej biografii, do indywidualnych (VąL|_u poddanego nakazom prostoty wysłowienia, naturalności tonu psychicznych, chociaż zawsze niemal owa konkretność, zwi^-ina i, naiwnej ludowości spojrzenia.

jedynczą osobą, zostaje metodą lirycmych refleksji przekształć Własny głos młodzieńczej poezji Mickiewicza. Jakie rozpoznamy w spostrzeżenia dotyczące człowieka w ogóle, jego losu i rQM nim odcienie znamienne dla całej twórczości poety? Co już w tym w święcie.    Berwszym jej etapie jest zalążkiem przyszłej drogi twórczej autora

W fazie pierwszej tok wypowiedzi poddany bywa — jak w ppzuuJf>\\ i Pana Tadeusza? mówieniach — rygorom retorycznego rozwijania myśli. służy najcaęft Nazwano go — jak wiemy — „poetą przeobrażeń’"¹. Napisano praŚLonywaniu innych lub nakłanianiu ich do działania. W faziepk z myślą o ludziach przeobrażonych wskutek miłości ojczyznywe gią| rozwożeni wątku rządzi niekiedy logika swobodnych skojraszystkich wielkich kompozycjach M ickiewicza. Alf-Wal ter-Wallenrod. |gyi la tiąjit li, caękicj jcflnak czynnikiem, wiodącym od jednej stąJustaw-Konrad. Jacek Soplica-k siądź Robak... Przeobrażeńmnego ifr rkngirj stąje się typowo liryczna konstrukcja powtórzeń, parajrfc prawda rodzaju — nic brak i w balladach; ..mają cfiaraJcter lanui-p0ą lub praeci wstawień. znaczona też niekiedy dialogowośdąlyczny. owidiuszowski (Rybka, Świteź. Tukąj, S\x,rezujnka_% To łu-Saa i odpowiedzi: kompozycja przybiera kształt związków ramoM^) « "ic zawsze są traktowane na serio ^Można by ponadto wskazać anaforcznycb lub równoległego przeprowadzania kilku linii    przeobrażenie, jakiemu ulega osobowość wypowiadająca się w liry-

gr^lhwpcauo wyliczania lub zestawiania tzw. wariacji liryeap* Mickiewicza, o czym mowa    Johnie iak i w <a-

Mnbnie — w zakres* języka. W fazie pierwszej dominują km Ale i w tym. ^letóko-kowieńskan okres*r—P«jobmejąk. we.

trwnt peryftmzy. ostro zaznaczone inwersje, rozwinięte periody t&i póintęjsxj twórczości poe y    'J".sztuka ooetwka •

byłoby tę cechę twórczości nazwać przemienno-

iKmra. wyzwolona z szablonów metaforyka, pstra ygodmej    ______

naturalne układy zdań. większa swobodą4^- ——■    . _Ł , _    ______ —J

potocznego języka ^mówionego'’.    • W. Borowy. Poeta przeobrtfe* [^w.^:i 9 fi!^-*?.^Mick*^ewic2a'

mitołogacznycb aluzjTW^iusT^i™^ = ^2m,any' ^{Jakim sta,C P}°^d,e*^a ^

U

w «Twórczośca» 1948. nr 12. s. 40—55.

206.

obu tych faz osobowość pocMP¹,