10 (182)

Implicent prosty to suma zmiennych, która jest impiicentem i która zmniejszona o dowolną zmienna przestaje być impiicentem.

METODA TABLIC KARNAUGHA

Istota tej metody polega na wpisaniu funkcji do odpowiednio skonstruowanej tablicy, w której bardzo łatwo rozpoznać grupy jedynek (zer) dające się zredukować do implikantów (implicentów) prostych, ora2 bardzo łatwo implikanty (implicenty) te wypisać.

Na rys. 4 przedstawione są tablice Karnaugha dla funkcji 2, 3, 4, i 5 zmiennych, z czego też wynika zasada tworzenia tablic dia większej liczby argumentów Każdemu wierszowi w zwykłej tabeli (jak np w tabeli z przykładu nr 11) odpowiada jedna kratka w tablicy Karnaugha i daną funkcję wpisujemy do niej wstawiając w odpowiednie kratki 1 lub 0.

V ^x1\	0	1		00	01	11	10
0	0	1	0	0	1	3	2
1	2	3	1	4	5	7	6

O

\’	^X4 00	01	11	10	\’	^X 4 X 5 000	001	011	010	110	111	101	100
00	0	1	3	2	00	0	1	3	2	6	7	5	4
01	4	5	7	6	01	8	9	11	10	14	15	13	12
11	12	13	15	14	11	24	25	27	26	3d	31	29	28
10	8	9	11	10	10	16	17	19	18	22	23	21	20

Rys. 4. Tablice Karnaugha dla funkcji 2, 3, 4 i 5 zmiennych Pogrubionymi liniami zaznaczono osie symetrii. Dla ułatwienia wpisywania funkcji, wewnątrz kratek podano odpowiadające im numery składników ZNPS lub czynników ZNPl.

PRZYKŁAD NR 12

Funkcję f(x_},x_2>x_i)- x_lx_ix₎ + r,v₂r_? + x^x₂x_} + zapisać w tablicy Karnaugha Tok postępowania:

1)    Tworzymy tablicę funkcji.

2)    Z tablicy zadanej funkcji przechodzimy do tablicy Karnaugha.

3)    Funkcja składa się ze składników ZNPS o numerach 2, 3, 4 i 7 i w tych kratkach wg numeracji z rys,-: -

- 10-