113

113

Opracowano technologię formowania warstwy wiórowo-cementowej na płytach ze styropianu ze świeżej mieszanki wiórowo-cementowej bezpośrednio w procesie produkcji wyrobu. Zastosowany sposób wykonywania płyt warstwowych daje mocne i twarde połączenie styropianu z warstwą wiórowo-cementową, eliminuje operację klejenia okładzin do styropianu. Właściwości płyt warstwowych zestawiono w' tablicy 2.6.

2.4. ZASADY WYKONYWANIA PAROIZOLACJi W STROPODACHACH

O potrzebie stosowania paroizolacji w stropodachu oraz o jej rodzaju decydują: wilgotność względna powietrza wewmątrz budynku, temperatura powietrza wewnętrz budynku, właściwości materiału termoizolacyjnego, rodzaj stropodachu oraz szczelność warstwy konstrukcyjnej stropodachu.

Zadaniem paroizolacji jest zahamowanie przenikania pary wodnej przez stropodach tak, aby nie następowało zawilgocenie termoizolacji w wyniku wykraplania się kondensatu w wewnętrznych jej warstwach.

Na paroizolację stosuje się papę asfaltową z obustronną powłoką, folię oraz rzadziej powłokę z samego lepiku. Mniej szczelne powłoki uzyskuje się w wyniku malowania powierzchni emalią chlorokauczukową, poliwinylową oraz epoksydową. Powłoki te zaleca się nanosić w dwóch lub trzech warstwach na dolną powierzchnię stropu.

Alternatywne rozwiązania materiałowe paroizolacji przedstawiono na rys. 2.4. Dla zilustrowanych na rysunku alternatyw rozwiązań opór dyfuzyjny paroizolacji wynosi:

Rodzaj paroizolacji	a	b	c	d
Opór dyfuzyjny m^2 h Pa/g	6600	26000	46000	66000

Warunki techniczne wykonania paroizolacji:

1.    Paroizolacja ma być ciągła pod całą powierzchnią ocieplenia. W miejscach dylatacji powinna być połączona z paroizolacją dylatacyjną w postaci pasków o szerokości minimum 125 mm z folii aluminiowej jednostronnie pokrytej asfaltem.

2.    Do wykonania paroizolacji powinien być stosowany lepik asfaltowy na gorąco bez wypełniaczy oraz papa asfaltowa obustronnie powlekana 400/1600.