138 (2)

138 Źródła praw a

-    utrzymanie regulacji rozporządzenia w ramach wskazanych przez i.p wszelkie wyjście poza ten zakres nadaje takim przepisom charakter sam. o.r

-    zdeterminowanie treści i celu rozporządzenia przez cel ustawy, którą ma w • nywać;

-    niesprzeczność rozporządzenia z unormowaniami o randze ustawowej (a więc nie tylko ze wszystkimi przepisami zawartymi w' ustawie, w' której zawarto upoważnienie do wydania rozporządzenia, ale też ze wszystkimi innymi obowiązującymi przepisami ustawowymi).

Rozporządzenie musi zostać opublikowane w Dzienniku Ustaw - na tle art. 88 konstytucji jest to konieczny warunek jego wejścia w' życie.

126.    Rozporządzenia podlegają kontroli władzy sądowniczej. Mogą one zostać zakwestionowane przed:

-    Trybunałem Konstytucyjnym, który może orzec o generalnej utracie mocy obowiązującej rozporządzenia lub jego przepisów sprzecznych z ustawami, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub konstytucją;

-    sądami powszechnymi bądź administracyjnymi; jeżeli sąd w ramach konkretnego postępowania uzna, że rozporządzenie lub jego przepis naruszają normy wyższego rzędu, to może odmówić jego zastosowania w sprawie, traktując je jako nieistniejące. Skoro bowiem „|...J sędziowie [...] podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom” (art. 178 ust. I), to nie podlegają już rozporządzeniom, czyli mają prawo kontroli konstytucyjności i legalności tych rozporządzeń (zob. pkt 336).

127.    Na szczeblu terenowym przepisy prawa powszechnie obowiązującego przybierają postać prawa miejscowego. W myśl art. 94 zd. 1 konstytucji może ono być stanowione zarówno przez organy samorządu terytorialnego, jak też przez terenowe organy administracji rządowej, stosownie do dualistycznej konstrukcji władzy w terenie (zob. pkt 294). Prawo miejscowe ma - z natury rzeczy - ograniczony terytorialnie zakres obowiązywania. Poza tym jednak przepisy te mają charakter powszechnie obowiązujący, a więc mogą być adresowane do wszelkich podmiotów, ustalając ich prawa i obowiązki.

Konstytucja nie określa typów aktów prawa miejscowego i nie wskazuje organów właściwych do ich stanowienia. W myśl art. 94 zd. 2 „[...] zasady i tryb wydawania aktów prawa miejscowego określa ustawa”. Nie wydano jednak do tej pory odrębnej ustawy o prawie miejscowym, a odnośne regulacje są rozproszone w ustawach normujących ustrój poszczególnych szczebli podziału terytorialnego państwa.

Akty prawa miejscowego są wydawane ...] na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie” (art. 94 zd. 1). Z jednej strony, oznacza to, tak jak w przypadku wszelkich innych podustawowyeh aktów prawa powszechnie obowiązującego. że musi istnieć podstawa ustawowa dopuszczająca wydawanie przez dany organ aktów prawodawczych określonego rodzaju. Z drugiej jednak strony, wymagania stawiane w tym zakresie są łagodniejsze niż w' odniesieniu do rozporządzeń, o których mówi art. 92 konstytucji. Artykuł 94 nie nakazuje bowiem, by akty prawa miejscowego musiały być wydawane na podstawie szczegółowego upoważnienia ustawy i tylko w celu wykonania ustawy. Twórcy konstytucjigjważali, że nadmiernie krępowałoby to swobodę organów lokalnych w zarządzaniu sprawami swojego terenu.

nośt .slosi wyż scov tą w leryt Kon

tern. odm akty. kresi nie \ Iwor trzeb

tów | go. ji lach (zob. mogą

pows

rządk

dzeni