11, ROZWIĄZANIA INŻYNIERYJNO-BUDOWLANE 150
Budynki stacji i rozdzielni wewnątrzoddziałowych oprócz wymagań podanych uprzednio muszą spełniać dodatkowo następujące warunki:
1. Pomieszczenie, w którym umieszczana jest omawiana stacja nie może być zaliczane do I lub II kategorii niebezpieczeństwa pożarowego. Odstępstwo dotyczące umieszczenia stacji w pomieszczeniu zaliczanym do II kategorii niebezpieczeństwa pożarowego uzależnia się od decyzji właściwego organu ochrony przeciwpożarowej.
2. Pomieszczenie powinno spełniać wymagania odporności ogniowej co najmniej 2-godzinnej dla stropu i 3-godzinnej dla ścian.
3. Stacje nie mogą być umieszczone w pomieszczeniu zapylonym. Odstępstwo dopuszcza się pod warunkiem zastosowania zabezpieczeń zapobiegających przedostawaniu się pyłów1 do urządzeń.
4. Stacja umieszczona w zasięgu suwnicy lub innych urządzeń transportowych powinna być zabezpieczona przed przypadkowym uszkodzeniem.
Stacje umieszczone w budynkach administracyjnych lub mieszkalnych powinny spełniać wymagania podane w p. 11.2.1 i 11.2.2, a ponadto:
— należy je lokalizować w kondygnacjach przyziemia, możliwie w pobliża skrzyżowań ulic. Nie jest wskazane by wyjście z komory transformatora przylegało do chodników i ulic o dużym natężeniu ruchu;
— powinny się znajdować w oddzielnych pomieszczeniach z wyjściem bezpośrednio na zewnątrz. Dopuszcza się, aby drzwi z pomieszczeń stacyjnych (z wyjątkiem drzwi komór transformatorowych) prowadziły do miejsc łatwo dostępnych wewnątrz budynku (klatki schodowe, korytarze ogólnodostępne);
— pomieszczeń z transformatorami lub wyłącznikami olejowymi nie należy umieszczać nad lub pod pomieszczeniami przeznaczonymi dla masowego użytku (sale zebrań, świetlice itp.);
— strop nad pomieszczeniem stacji powinien być żelbetowy (dopuszcza się prefabrykowany) i wodoszczelny, o wytrzymałości uzależnionej od obciążenia występującego w pomieszczeniu nad stacją;
— przez pomieszczenia stacji nie należy prowadzić obcych rurociągów, przewodów elektrycznych, j*ak również w pomieszczeniach tych nie należy umieszczać urządzeń nie należących do wyposażenia stacji;
— komora transformatora powinna zapewnić tłumienie dźwięków i drgań, jeśli takie występują. Dane o e mi to we nych dźwiękach należy uzyskać od wytwórcy. W celu zabezpieczenia od drgań, tory jezdne zaleca się ukfc dać na podkładkach gumowych, a na tłumienie dźwięków korzystnie wpływa przeciw dźwiękowa izolacja ścian wewnątrz komory;
— jeśli nad otworem kanału wentylacyjnego wywiewnego lub nad drzwiami znajdują się okna, to nad komorą zaleca się umieścić ogniotrwały daszek ochronny 0 1-godzinnej odporności ogniowej na całej szerokości komory 2 wysięgiem co najmniej 60 cm;
— stacje takie nie powinny mieć okien (dopuszcza się wykonanie doświetlenia z cegły szklanej lub pustaków szklanych).
t:-"
Przy projektowaniu stacji elektroenergetycznych należy uwzględnić oprócz obciążeń ustalonych normami, następujące charakterystyczne dla tego rodzaju budynków obciążenia statyczne i dynamiczne,
Obciążenia statyczne
Pomosty technologiczne komunikacyjne bez urządzeń 30 Pa (3 kN/m2)
Pomosty konserwacyjne nie przeznaczone do komunikacji 15 Pa (1,5 kN/m2)
Stropy rozdzielni wielokondygnacyjnych
— obciążone cclkami górnej kondygnacji, bateriami kondensatorów lub bateriami akumulatorów 130 Pa (13 kN/m2)
— obciążone celkami dolnej kondvgnacji lub stropy nastawni
60 Pa (6 kN/m2)
— pozostałe stropy stacji i rozdzielni 50 Pa (5 kN/m2)
Obciążenia montażowe wiązara stropu lub dachu
— przy podwieszeniu rolki — 2,5-krotna masa elementu podnoszonego,
— przy podwieszeniu bezpośrednim podnośnika należy uwzględnić łączną masę podnośnika i podnoszonego urządzenia z mnożnikiem 1,2.
Obciążenie dynamiczne
W budynkach stacji mogą się znajdować urządzenia powodujące obciążenie dynamiczne, np. wyłączniki, wentylatory, kompresory, agregaty prądotwórcze itp. Po uzyskaniu danych od producentów urządzeń należy omawiane obciążenia uwzględnić w projektowaniu.
Komory transformatorowe, jako część stacji elektroenergetycznej, mogą być częścią budynku wolnostojącego stacji lub wraz z całą stacją wbudowane w budynek o innym przeznaczeniu.
Budynki komór transformatorowych muszą być wykonane z materiałów niepalnych. Poziomy ustawienia transformatorów uzależnia się od możliwości transportowych oraz od wentylacji. Transformatory ciężkie transportowane po szynach należy posadowić na poziomie zbliżonym do poziomu terenu. Transformatory lżejsze, dostarczane transportem samochodowym zaleca się umieszczać na poziomie rampy, tj. 1,10 m nad powierzchnią terenu.
Komora transformatora powinna mieć otwór transportowy oraz dojście dla obsługi. W komorach przeznaczonych dla mniejszych transformatorów stosuje się drzwi metalowe dwuskrzydłowe pełniące rolę otworu transportowego oraz dojścia dla obsługi. W komorach dla większych transformatorów zamiast dużych płaszczyzn drzwiowych można stosować otwory montażowe zamurowane prowizorycznie lub zabezpieczone w inny sposób po ustawieniu transformatora.
Dojście dla obsługi powinno prowadzić na zewnątrz. W przypadkach uzasadnionych warunkami miejscowymi dopuszcza się wyjście do innego pomieszczenia, wykonanego z materiałów niepalnych i nie zaliczanego do 1 lub II kategorii niebezpieczeństwa pożarowego. Drzwi prowadzące do innego pomieszczenia powinny mieć co najmniej I-godzinną odporność ogniową, otwieranie na zewnątrz komory oraz próg o wysokości 5 cm przeciwdziałający wypływaniu oleju poza komorę.
W komorach transformatorów olejowych nie należy stosować okien. Nie dotyczy to stosowania pustaków i cegieł szklanych.
Podłogi komór powinny być wykonane z 2 + 5-procentowym spadkiem w kierunku kratki lub otworu ściekowego oleju. Kratki ściekowe i ruszty przeznaczane do spływu oleju powinny być zasypane 20 cm warstwą tłucznia lub żwiru o granulacji 15^-30 mm. Korzystnie jest wykonać na zewnątrz komory awaryjny podziemny zbiornik zrzutu oleju. Przy większej liczbie stanowisk dopuszcza się wykonanie wspólnego zbiornika o pojemności wymaganej dla jednostki największej.