11. ROZWIĄZANIA INŻYNIERYJNO-BUDOWLANE 158
— do montażu i demontażu korzystnie jest zastosować belkę montażową;
— posadzka powinna być gładka, niepyląca, zmywalna, odporna na olej, ze spadkami i kratką ściekową podłączoną do kanalizacji,
— drzwi i okna otwierane na zewnątrz;
— temperatura wewnętrzna minimalna + 8CC, maksymalna +35°C, ogrzewanie wodne z lokalnej sieci co. elektryczne lub inne przy zachowaniu warunków bhp i przeciwpożarowych;
— wentylacja nawiewno-wywiewna wymuszona, załączana na czas pracy sprężarek, utrzymująca temperaturę nie wyższą niż o 1CTC od temperatury otoczenia.
Jednym z najistotniejszych wymagań w stosunku do stacji elektroenergetycznych jest dostosowanie terenu, budynków i pomieszczeń do występującego zagrożenia pożarowego. W tym celu w czasie projektowania należy przyjąć następujący tok postępowania :
1. Zakwalifikować pomieszczenia, cały budynek i obiekty otaczające w odległości do 30 m do odpowiedniej kategorii niebezpieczeństwa pożarowego i kategorii zagrożenia ludzi.
2. Obliczyć obciążenie ogniowe poszczególnych pomieszczeń i kondygnacji, ustalić średnie użytkowe obciążenie ogniowe budynku.
3. Na podstawie danych z p. 1 i 2 ustalić klasę odporności ogniowej budynku, elementów budynku i wystroju wnętrz.
4. Ustalić strefy pożirowe, rozmieścić oddzielenia przeciwpożarowe oraz zabezpieczenia wlotów i przejść kabli przez ściany i stropy.
5. Ustalić drogi i wymagania ewakuacyjne.
6. Ustalić minimalne odległości od budynków otaczających i innych obiektów.
7. Usytuować drogi dojazdowe dla straży pożarnych.
8. Wyposażyć pomieszczenia i obiekty w stały, półstały oraz przenośny sprzęt lub instalacje gaśnicze.
9. Opracować system sygnalizacji i alarmu pożaru oraz połączenie teletechniczne z jednostkami straży pożarnej.
Tunel kablowy spełnia te same wymagania co kanał, a z uwagi na obudowę zamkniętą, przystosowaną do przechodzenia obsługi powinien mieć:
— bezpieczne wejście, wyjście oraz przejście wzdłuż tunelu;
— wentylację naturalną lub wymuszoną;
— oświetlenie (stałe elektryczne przy długości ponad 20 m);
— odwodnienie dna;
— sygnalizację i zabezpieczenie przeciwpożarowe;
— minimalne wymiary wewnętrzne;
— wysokość 2,00 m (zalecana wysokość 2,20 m);
— szerokość przejścia 0,80 m (dopuszcza się lokalne przewężenia do 0,6 m na długości do 0,5 m);
— na obu końcach otwory lilb włazy łatwo otwierane od wewnątrz.
Ze względów pożarowych kantł dzieli się na strefy pożarowe o długości do 100 m. Każda strefa jest ograniczona ścianami przeciwpożarowymi z drzwiami otwieranymi dwustronnie o 1-godzmnej odporności ogniowej, W każdej strefie pożarowej należy przewidzieć wyjście ewakuacyjne oraz otwór do wprowadzenia środków gaśniczych. Zaleca się by w strefy pożarowe dodatkowo wprowadzić jedną lub dwie przegrody przeciwpożarowe wykonane w kształcie litery T a t-godzinnej odporności ogniowej. W uzasadnionych przypadkach, przy dużej liczbie kabli i przy dużym zagrożeniu pożarowym stosuje się instakćję.sygnalizacji pożaru oraz instalację gaśniczą stałą lub półstałą,
Każdy tunel musi mieć wentylację naturalną lub wymuszoną. W zakładach przemysłowych, zwłaszcza tych, w których występują gazy cięższe od powietrza konieczna jest wentylacja wymuszona, którą należy załączać na 1 h przed wejściem obsługi.
W tunelach może wystąpić woda (przecieki, skropliny), którą należy odprowadzić na zewnątrz. Aby umożliwić zbieranie wody, w dnie kanału powinien być wykonany rowek odwadniający zakończony studzienką zbiorczą.
Konstrukcja tunelu może być murowana, betonowa lub żelbetowa. Korzystnym rozwiązaniem pod względem ekonomicznym, użytkowym i skrócenia czasu budowy jest tunel żelbetowy prefabrykowany. Czas wykonania ogranicza się do ułożenia prefabrykatów na podłożu i zaizolowania powłokami bitumicznymi.
Konstrukcja pomostu (estakady) powinna być prowadzona na wysokości
llW7olpHn!tt i 3 m knewto n* J----- /-.i... ' ’ *