2009 06 23 0940 25

•    koncentracja uwagi obu osób przede wszystkjm na jednej z nich (osobie badanej), w mniejszym stopniu na relacji interpersonalnej, zgoła zaś sporadycznie - na osobie diagnosty

•    diagnosta ma na celu stworzenie takich warunków osobie badanej, aby mogła ona wejść w jak najbardziej pełny i otwarty kontakt sama ze sobą

•    diagnosta powinien być nie obłudny i powściągliwy jednocześnie, kontrolując w pewnej mierze swoją ekspresję

II. Asymetria ról uczestników interakcji:

•    nie chodzi tylko o to, ze badany mówi, a diagnosta słucha, ale też o to. żc diagnosta ukierunkowuje tematyczny tok wypowiedzi osoby badanej. W wypadku kontaktu diagnostycznego narzuca ramy tematyczne rozmowy

•    Do roli diagnosty nale/.y kontrola nad przebiegiem sytuacji. Jest on jednocześnie „na usługach osoby badanej” - ma bowiem swoim zachowaniem pomagać jej w otwartym wyrażaniu istotnych treści, i „na usługach cełu wywiadu” - musi tak prowadzić rozmowę, aby dotyczyła ona treści istotnych z punktu widzenia wymagań diagnozy

3. Zjawisko FOOT IN THE DOOR:

•    czynnik wpływający na dynamikę kontaktu diagnostycznego

•    zjawisko to polega na tym, żc osoba, która mniej lub bardziej zdecyduje się spełnić czyjąś niewielką prośbę, będzie poczuwała się do obowiązku spełnienia także innej, tym razem większej prośby tej osoby

•    dla dynamiki kontaktu diagnostycznego ma to takie znaczenie, iz osobie, która zdecyduje się udzielić odpowiedzi na stosunkowo mało jej zagrażające pytanie diagnosty, trudno będzie odmówić mu odpowiedzi na pytania bardziej zagrażające

Techniki nawiązywani kontaktu w rozmowic/wy w jadzie:

1.    Rola pierwszego wrażenia:

•    głównym zadaniem diagnosty jest z jednej strony redukcja lęku osoby badanej, z drugiej zaś wzbudzenie motywacji do nawiązania kontaktu

•    „hallo efekt** - polega na wyrabianiu sobie zdania na temat danej osoby na podstawie pierwszego wrażenia Okazało się. ze wrażenie to powoduje ukonstytuowanie obrazu daleko wybiegającego poza dostrzeżone faktycznie cechy, że rządzi się prawem skojarzeń, nic mających często wiele wspólnego z daną osobą, i że wpływa znacząco na interpretację faktów, uzyskiwanych w toku dalszej znajomości. Człowiek sugeruje się tym. co pomyślał o danej osobie, widząc ją po raz pierwszy Uważa sytuację, w której ją spotkał, za typową dla niej i wiele o niej mówiącą.

•    Dlatego tak ważne jest, by od pierwszej chwili kontaktu z diagnostą osoba badana zyskała poczucie, że jest aktualnie głów nym przedmiotem jego zainteresowania i ze ma ono charakter autentyczny

2.    Znaczenie dystansu psychologicznego:

•    diagnosta powinien być partnerem, nic zaś osobą o wyższej pozycji, gdyż różnica pozycji zwiększa dystans

•    celem nie jest zniesienie całkowitego dystansu, ale utrzymanie go w optymalnych granicach, tj. takich, aby osoba badana nic odczuwała przed diagnostą lęku

•    celem wstępnej wymiany zdań jest zniesienie bezosobowego charakteru sytuacji

•    ważne jest. aby jeżeli osoba badana się przedstawia, diagnosta również się przedstawił

•    rozmowa, dla dobra wzajemnego kontaktu, powinna odbywać się nie między „psychologiem” a „osobą badaną”, ale między osobami o konkretnych, osobistych cechach

3.    Pierwsze pytania - wzbudzenie chęci do współpracy: