215 (3)

np. zbiorniki, kadłuby szybowców, sprzęt sportowy itp.). Włókno szklane mogłoby mieć potencjalnie jeszcze szersze zastosowanie, ale na przeszkodzie stoją niedostatki w metodach projektowania kompozytów, a także niedostateczna standaryzacja właściwości i metod badania włókien.

Zasada wytwarzania włókna szklanego ciągłego metodą dwustopniową jest następująca: kulki szklane o określonym składzie chemicznym są topione w wannie (rys. 3.16), z której przez otwory (tzw. filiery) o średnicy ok. 1 mm wyciągane są włókna. Średnica włókna regulowana jest naciągiem wywołanym zmianami obrotów bębna odbieralki. Zwykle średnica włókna szklanego wynosi około 10 pm (4-^15 pm).

Rys. 3.16. Schemat otrzymywania włókna szklanego ciągłego metodą dwustopniową

W trakcie wytwarzania włókien są one pokrywane warstewkami zabezpieczającymi (tzw preparacja), chroniącymi przed działaniem wilgoci z powietrza, ułatwiającymi dalsze zabiegi technologiczne (m.in. ochrona przed uszkodzeniem powierzchni) oraz zapewniającymi lepsze związanie się z osnową _tnp. tworzywową). Następnie włókna są łączone w pasma (tzw. rowing).

Do preparowania używa się związków chemicznych występujących pod nandlowymi nazwami Vitrafix (chlorometakrylan chromu) i Silan (różnego

215