243 (2)

//. Funkcja ustawodawcza 243

//. Funkcja ustawodawcza 243

ustawy o radio- <

odniesieniu do ¹ funkcjonowa-

Przypomn ij my, istwa na okres 'kiem kalenda-^0Wej państwa, procedury za-miejsce

^Jcji) - tę po-totnych gwa-ocedura jego

»b. pkt 225), wartymi w: di. która jest uchwalania budżetowej

^Rady Mini-7 budżeto-poczęciem

wyj _ąt. •ory parla-a nowego ygotować nieść pro-icego g₀-

’*ega ona Nie ma 'a posie-> całości tych ko-Sejmu). cznych. ■erokie) >czywi-iczenia z Sejm wej.

23). to nie nu

możliwości zaproponowania odrzucenia ustawy, może tylko uchwalać do niej poprawki, które w ogólnym trybie, wynikającym z art. 121 ust. 3, podlegają rozpatrzeniu przez Sejm.

Prezydent ma siedem dni na podpisanie ustawy budżetowej, nie może użyć przeciw niej weta ustawodawczego (art. 224 ust. 1), może ją natomiast skierować do Trybunału Konstytucyjnego w trybie kontroli prewencyjnej, i wówczas Trybunał Konstytucyjny obowiązany jest do wydania orzeczenia nie później niż w terminie dwóch miesięcy (art. 224 ust. 2).

Widzimy więc, że cała ta procedura jest nakierowana na możliwie szybkie dojście do skutku ustawy budżetowej (ustawy o prowizorium budżetowym) - państwo nie powinno pozostawać bez budżetu. Jeżeli jednak ustawy budżetowej nie uda się wprowadzić w życie przez początkiem roku budżetowego, Rada Ministrów może, prowadzić tymczasową gospodarkę finansową na podstawie przedłożonego projektu j ej ustawy (art. 219 ust. 4). Jest to w praktyce regułą, bo ustawa budżetowa zwykle dochodzi do skutku dopiero w pierwszym kwartale nowego roku budżetowego. Istotnym środkiem mającym dyscyplinować parlament w terminowym uchwaleniu ustawy budżetowej jest możliwość jego rozwiązania, jeżeli ustawa ta nie zostanie przyjęta przez obie izby w terminie czterech miesięcy od dnia przedłożenia projektu Sejmowi. Decyzja należy do prezydenta, który musi ją jednak podjąć w ciągu czternastu dni (art. 225).

236. A. Konstytucja przewiduje dwie dalsze szczególne procedury ustawodawcze:

-    procedurę zmiany konstytucji (art. 235, zob. pkt 25);

-    procedurę uchwalenia ustawy wyrażającej zgodę na ratyfikację umowy międzynarodowej, przekazującej organizacji międzynarodowej lub organowi międzynarodowemu kompetencje organów władzy państwowej w niektórych sprawach (art. 90; zob. pkt 47).

Dojście do skutku obu wymienionych typów ustaw wymaga między innymi, osiągnięcia kwalifikowanej większości głosów w Sejmie.

B. Także regulamin Sejmu zna dodatkowe rodzaje szczególnej procedury ustawodawczej:

1) W grudniu 1995 roku wprowadzono szczególny porządek postępowania z projektami kodeksów. Odnosi się on do projektów nowych kodeksów, a także do projektów zmian kodeksów oraz projektów przepisów wprowadzających kodeksy i ich zmian (art. 87-95 regulaminu Sejmu). Chodzi o zapewnienie ochrony spójności uregulowań kodeksowych i wyeliminowanie możliwości przypadkowej nowelizacji kodeksu przy uchwalaniu ustaw szczegółowych.

Polskie przepisy prawne nigdzie nie formułują definicji kodeksu, choć intuicyjnie wiadomo, że chodzi o ustawę całościowo regulującą zagadnienia jednej gałęzi prawa. Z takim pojmowaniem kodeksu dobrze korespondują regulacje prawa karnego (materialnego i procesowego), prawa cywilnego (materialnego i procesowego), prawa pracy oraz postępowania administracyjnego, którym nadano postać kodeksu. Istnieje również kilka innych ustaw, którym nazwę „kodeks” nadano nieco na wyrost. Regulamin Sejmu użył tej nazwy w znaczeniu formalnym, a więc każda ustawa (projekt ustawy) nazwany kodeksem podlega rozpatrzeniu w trybie tu omawianym.