Ii. WYŁĄCZNIKI WYSOKIEGO NAPIĘCIA 262
h) największą dopuszczalną odległość zacisków wyłącznika od najbliższego wspornika i„ai;
i) trwałość mechaniczną i łączeniową;
j) lyp wyłącznika;
k) rodzaj napędu.
W sieciach o napięciach znamionowych 220 kV i wyższych, oraz przy szczególnie niekorzystnych warunkach łączeniowych w miejscu zainstalowania wyłącznika, konieczna może hyć analiza przebiegu napięcia powrotnego i przyjęcie jej wyników za kryterium doboru wyłącznika. W niektórych układach sieciowych przebieg napięcia powrotnego może być bowiem bardz;ej niekorzystny niż przebieg probierczy przyjęty w normach określających zdolność łączenia wyłącznika. Główne wymagania dotyczące tego problemu można znaleźć między innymi w PN-Tą/E-OSOOŻ^ [16.8) oraz PN-73/ /E-O6I051’ [16.9]. Stronę fizvczną zagadnienia omawia literatura specjalistyczna, np. [16.1], [16.4], [16.5].
Napięcie znamionowe izolacji wyłącznika Vgi dobiera się w zależności od napięcia znamionowego sieci £/»,:
U,i > U„ (16.1)
Relacja (16.1) winna być zachowana również dla wyłączników przeznaczonych do pracy w sieciach 110 kV i 220 kV o skutecznie uziemionym punkc e zerowym. Zmniejszone obciążenie napięciowe izolacji doziemnej takich wyłączników jest uwzględnione w napięciach probierczych izolacji.
Dla wyłączników napowietrznych konieczne jest sprawdzenie czy długość drogi upływu izolacji doziemnej jest wystarcz jąet dla strefy zabrudzeniowej w miejscu instalowania wyłącznika (dane w tabl. 26,15).
Znamionowe napięcie łączeniowe górne wyłącznika U,„ winno być nie mniejsze niż największe napięcie robocze Urm sieci, czyli
Ug„ > Urn (16.2)
Stosowanie wyłączników powietrznych w sieciach o napięciu znamionowym o jeden stopień niższym niż znamionowe napięcie łączeniowe wyłącznika wymaga uzgodnienia z wytwórcą zakresu niezbędnych czynntści regulacyjnych. Wyłączniki mało-olejowe i peinoolcjowe megą pracować w takich warunkach bez jakichkolwiek zmian konstrukcyjnych i regulacji.
czenia + 35”C, — dopuszczalny długotrwale przyrost temperatury styków' przy
z:, danej temperaturze otcczema 3„.
W celu określenia tych przyrostów można przyjąć temperatury dopuszczalne:
3aj = 90:iC dla styków' srebrzonych pr:cujących w oleju;
3<ti = 105‘C dla styków stebrzonych pracujących w' powietrzu;
- 75 °C dla styków miedzianych niesrcbrzonych pracujących w powietrzu; &dó = S0=C dla styków miedzianych niesrebrzonych pracujących w oleju.
Jeśli wyłącznik zostanie zainstalowany w rozdzielnicy osłoniętej z wentylacją naturalną, to jego prąd znamionowy ciągły — ze względu na pogorszenie warunków wymiany ciepła — należy zmniejszyć w przybliżeniu o 10 —15%, tzn. przyjmować
/„ * (0,85-0,9)/nc (16.4)
Przy doborze wyłącznika należy zatem sprawdzić, czy zachodzi zależność
In ^ /obi (16.5)
przy czym; /„ — prąd znamionowy ciągły wyłącznika, sprowadzony do warunków w miejscu zainstalowania; /,u — prąd obliczeniowy:
Ż»ei = Iji — w polach liniowych Ua — obciążalność długotrwała linii),
Inni — 1,3I„t — W polach transformatorowych dla umożliwienia wykorzystania przeciążalności transformatora (/„, — prąd znamionowy transformatora),
Inn — Im — w polach silnikowych (/„, — prąd znamionowy silnika).
Tor prądowy wyłączników może być dorywczo przeciążony. Dla wyłączników krajowych dopuszcza się przeciążenie do 20% przez okres nie dłuższy od 30 min, przy czym przerwy między kolejnymi przeciążeniami winny być dłuższe niż 5 h.
Znamionowy prąd wytączalny symetryczny określa zdolność wyłącznika • do wyłączania prądów, których składowa nieokresowa jest niewielka w chwili utraty styczności przez styki wyłącznika. W przypadku przerywania prądów zwarciowych stan taki następuje po czasie /r > 0,1 s liczonym od chwili powstania zwarcia, Wyłączniki dobiera się tak, by:
In wj Zwą (16.6)
przy czym: — składowa okresowa prądu zwarciowego w chwili rozdzielania styków
(po czasie tr > 0,1 s od powstania zwarcia).
Przy doborze wyłącznika bierze się pod uwagę najkrótsze możliwe opóźnienie rozdzielani! styków wyłącznika (nawet ieśli wsnółnracnia z z i bez meczeniem zwarci a.