29 (45)

Stary rybak i Michałek chcą stworzonko chwycić małe, by uwol nić je od wędki. Ale ptaszek skrzydłem prędkim wciąż wymyka iii się z ręki, pod niebiosa wznosząc jęki:

—    Ja na wędce?! Przecież chyba jestem wróbel, a nie ryba... Ret I rety, jak mnie ściska! Przyszła kryska na Matyska.

No i wreszcie, w samą porę, pękła nitka pod naporem, rozsypa I się korale, Elemelek runął w fale, zawirował i dał nurka, skąp I sobie wszystkie piórka... Ale w górę go uniosła para skrzydeł nibfl wiosła, bo skrzydełka, choć niewielkie, opiekują się wróbelkienj

Przemoczony, nastroszony, siadł na brzegu, rzekł do wrony:

—    Gdyby nie te wróble skrzydła, zdławiłyby mnie świecidłi A i bez nich, przyzna pani, nikt urody mi nie zgani...