żeńskimi konkretyzuje się kontekstowo jako wykładnik deminutywności, np. żabka, szafka (wyjątek stanowią nieliczne nazwy symilatywne, np. rączka ‘uchwyt’).
Formanty mają także znaczenia fakultatywne, pojawiające się w seriach derywatów (ale nie w ściśle określonych klasach, jak w typie poprzednim). Znaczenia te dla opisu słowotwórczego są istotne, zwłaszcza wtedy, gdy są to znaczenia przy innych formantach inwariantne (np. znaczenie żeńskości, które dla formantu -yni jest inwariantne, a dla formantu -ka fakultatywne, por. narciarka ‘kobieta narciarz’ i ‘narciarstwo’, czy agensa (wykonawcy czynności), które dla formantu -iciel jest inwariantne, a dla formantu -ak fakultatywne), a także jeśli są to znaczenia występujące w dużych seriach, np. nazwy żon z sufiksem -owa (doktorowa, ministrowa).
Oczywiście pojęcie serii jest nieostre: zaczyna się przy parze derywatów typu czwartek, piątek, w których formantowi -ek można przypisać znaczenie jednostkowe ‘dzień tygodnia’, poprzez liczne np. nazwy wódek z formantem -ka (wiśniówka, anyżówka, tubrówka), nazwy ciast z formantem -ec (makowiec, serowiec) i jeszcze liczniejsze nazwy statków, domów z formantem -ec (drobnicowiec, galeriowiec, punktowiec), aż do wielkich serii, takich jak nazwy zbiorów czy nazwy osób pozostających w relacji pokrewieństwa (nazwy żon z formantem -owa, nazwy par małżeńskich z formantem -ostwo itp.).
Małe grupy semantyczne o dużym stopniu szczegółowości mogą być co najwyżej w opisie słowotwórczym sygnalizowane, pokazane powinny być tylko serie większe.
Dla słowotwórstwa istotne są wreszcie te znaczenia pojawiające się fakultatywnie, które sygnalizują ogólne typy relacji semantycznych występujących w składni i semantyce, wykorzystywane przy tworzeniu zdań i operacjach nazwotwórczych, takie jak subiekt czynności i stanu, obiekt, miejsce, narzędzie itp. (zestaw relacji semantycznych zob. 6.3.).
Znaczenia te zostają uznane za istotne dla słowotwórstwa, choć najczęściej nie stanowią funkcji inwariantnych ani kontekstowych formantów: do wyjątków należy tu pojęcie subiektu czynności (por. formanty -iciel, -ca), natomiast znaczenie obiektu nie jest dla żadnego formantu inwariantne: odłamek i płaczek mają tę samą formę, a o tym, że formantowi w wyrazie odłamek zostaje przypisana funkcja obiektu - rezultatu, a w wyrazie płaczek - subiektu, decyduje odrębność relacji semantycznej między derywatem a podstawą w obu tych wyrazach, powtarzająca się także w innych typach wyrazów, np. w imiesłowach przymiotnikowych odróżniających ściśle subiekt czynności od obiektu czynności (por. łamiący - łamany).
374