111149

Kontekst jako wyznacznik wykładni traktatów

Art. 31 usL 2 Konwencji Wiedeńskiej:

„Dla celów interpretacji traktatu kontekst obejnuye, oprócz tekstu, łącznie z jego wstępem i załącznikami:

a)    każcie porozumienie dotyczące traktatu, osiągnięte między wszystkimi stronami w związku z zawarciem traktatu;

b)    każdy dokument sporządzony przez jedną lub więcej stron «• związku z zawarciem traktatu, przyjęty przez inne strony jako dokument odnoszący się do traktatu”

Kontekst można podzielić na BLISKI 4 sam tekst traktatu (preambuła, załączniki, artykuły) oraz DALEKI -4 obejmujący porozumienia między stronami doł. traktatu oraz dokument sporządzony przez jedną lub więcej stron dołączony do traktatu, ponieważ ma z nim związek (ait.31 ust.2 a) i b))

Wykładnia konlekstualna nie wskazuje reguł materialnych ani dokładnego kierunku interpretacji. Wskazuje materiały, którymi należy się wspomóc. Nie ma rangi materiałów' pomocniczych.

Nie ma reguł formalno-prawnych wskazujących kolejność elementów, do których należy sięgnąć przy interpretacji traktatu. Jedyme logika rozumowania wskazuje, że w pierwszej kolejności sięga się do samego tekstu umowy międzynarodowej.

Kontekst - art. 31 ust. 2.

•    Bliski - sam tekst traktatu (preambuła, załączniki, art.)

•    Daleki - każde porozumienie dot. traktatu zaw^e między wszystkimi stronami; każdy dokument spoiządzony przez jedną lub więcej stron dołączony do traktatu, ponieważ ma związek z traktatem.

Wykładnia kontekstowa nie wskazuje reguł materialnych, ani dokładnego kierunku interpretacji. Wskazuje materiały, którymi należy się wspomóc. Nie ma rangi materiałów pomocniczych. Raczej logika rozumowania nakazuje sięganie do tekstu w pierwszej kolejności niż formuła formalno-prawna.