5.3. KONDENSATORY I KOMPENSACJA MOCY BIERNEJ
—- możliwości tworzenia baterii kondensatorów o dowolnych mocach;
— niewielkie zapotrzebowanie na miejsce, prosty montaż i obsługa.
Kondensatory mają oczywiście również właściwości niekorzystne, do
których można zaliczyć:
— wrażliwość na występowanie wyższych harmonicznych w napięciu zasilającym,
— stosunkowo niewielkie moce znamionowe jednostek kondensatorowych,
— silną zależność mocy od napięcia,
— zależność mocy od temperatury i częstotliwości,
— występowanie przetężeń i przepięć przy załączaniu baterii oraz możliwość występowania przepięć przy wyłączaniu.
Kompensacja centralna umożliwia budowę dużych baterii kondensatorów, podzielonych na grupy o jednakowych lub różnych mocach znamionowych, wymagających niewielkiej liczby urządzeń rozdzielczych. Jednak sieci rozdzielcze i zainstalowana tam aparatura muszą być dobierane tak, jak przy braku kompensacji.
Do łączenia baterii kondensatorów niskiego napięcia stosuje się wyłączniki lub styczniki i bezpieczniki.
Niewielkie jednoczłonowe baterie kondensatorów średnich napięć wyposaża się w rozlączniki kondensatorowe i bezpieczniki (rys. 5.9), przy czym bezpieczniki umieszcza się przeważnie za rozlącznikami, aby możliwa była wymiana wkładek w stanie beznapięciowym. Ze względu na przetężenia występujące przy załączaniu baterii kondensatorów, rozlączniki powinny charakteryzować się znacznymi wartościami prądów załączalnych, rzędu 20 — 25 kA.
Baterie dzielone o dużych mocach znamionowych, rzędu megawarów, są łączone wyłącznikami (rys. 5.10). Najbardziej przydatne - ze względu na brak ponownych zapłonów luku i nie występowanie przepięć przy wyłączaniu — są wyłączniki próżniowe oraz z sześciofluorkiem siarki. Stosowane są również, głównie z powodu braku innych, wyłączniki małoolejowe.
8)
Rys. 5,9. Układy przyłączania baterii kondensatorów jednoczlonowych niskiego (a), (b) i średniego napięcia (c), (d)
X
Rys. 5.10. Układy przyłączania baterii kondensatorów dzielonych Wf; — wyłącznik główny,
— wyłącznik członów baterii
207