209

6.3. KONDENSATORY I KOMPENSACJA MOCY BIERNEJ

Kondensatory wytwarza się na napięcie znamionowe najczęściej nie przekraczające 10 kV i moce do 100 kvar. W bateriach budowanych na wyższe wartości napięć poszczególne kondensatory łączy się szeregowo. Ponieważ napięcie ich izolacji jest niższe niż napięcie sieci względem ziemi, kondensatory umieszcza się na specjalnych platformach ustawionych na izolatorach wsporczych, na fundamentach (rys. 5,12) lub przy wysokich napięciach zawiesza się je na izolatorach. Obudowy kondensatorów nie mogą być uziemione.

Rys. 5,12. Sposób wykonania izolacji jednej fazy baterii kondensatorów wysokiego napięcia utworzonej z jednostek o niższym napięciu znamionowym

Kondensatory mogą być w wykonaniu wnętrzowym i wtedy baterie umieszcza się w pomieszczeniach zamkniętych. W stacjach elektroenergetycznych częściej są stosowane kondensatory napowietrzne. Instaluje się je w układzie jednopoziomowym; rzadziej na dwu lub trzech poziomach na specjalnych konstrukcjach.

Na zaciskach kondensatorów — po ich wyłączeniu — pojawia się napięcie równe napięciu w chwili zgaszenia łuku, zwykle bliskie największej wartości chwilowej U_m, które może utrzymywać się bardzo długo (dni, tygodnie). Zgromadzona w kondensatorach energia jest na tyle duża, że stanowi zagrożenie porażeniowe dla obsługi. Z tych względów muszą być wykorzystane rozwiązania z elementami rozładowczymi, ograniczające napięcie do 50 V w czasie do 60 s w kondensatorach niskonapięciowych i 300 s w kondensatorach wysokiego napięcia. Przeważnie są stosowane rezystory przyłączone na stałe do zacisków roboczych kondensatorów. Zwykle do rozładowania kondensatorów średnich napięć są wykorzystane przekladniki napięciowe, tak zainstalowane, aby ich odłączenie było możliwe jedynie razem z kondensatorami. Rozładowanie kondensatorów przez przekladniki napięciowe nąstępuje bardzo szybko, na ogół w czasie kilku sekund. Obciążenie czynne przekładnika po stronie wtórnej skraca czas rozładowania.

209

14 Stacje i urządzenia...