3

Narrator:

Chłopiec w wodzie cicho stoi Kot na drodze siada Zatrzymuje powóz króla I o pomoc błaga

Do siedzącego kola podchodzi król ze zwą świtą.

Kot:

Ratuj Mości Panie!

Tyś wielki Król Mojemu Panu Ukradli strój.

Król:

Dajcie strój godny markiza Nie można, bowiem pozwolić W kłopocie zostać panu A złodziejom swawolić.

Kot odbiera od królewskiej świty strój markiza i zanosi swemu panu. Chłopiec przebrany wychodzi.

Zapraszam, więc do karety Którą swą córkę wiozę Mego miłego sąsiada Do zamku chętnie podwiozę.

Narrator:

Gdy chłopiec pięknie przebrany Z królem drogą jechali Kot przodem - napomniał wieśniaków By się Panu kłaniali.

Na scenę wychodzą dzieci przebrane za wieśniaków z kosą, z grabiami i u idlami. Przy nich stoi kol i mówi.

Powiedzcie mości królowi, Że pola te należą Do markiza Carabasza Łaskawcy waszego.

1 zamek na wzgórzu Pana bogatego Również jest markiza Człowieka dobrego.

Narrator:

Jak im kazał, tak mu rzekli Chwaląc ich Pana bez końca Królewna, więc spojrzała Przychylniej na młodzieńca.

Wieśniacy śpiewają piosenkę pt. ,, Na cześć markiza

Na cześć markiza

i

Kot:

Słowa: Renata IVąs Muzyka: Stanisław Cuber

; - M3f r
9 ' ^J*''		^rJ J J r f	‘UCff ^J 1

39